Ten artykuł dotyczy realizmu socjalistycznego. Zobacz też: Realizm oraz Realpolitik.
Realizm socjalistyczny[1], in. socrealizm (z ros.соцреализм) – podstawowa metoda twórczości literackiej i artystycznej społeczeństwa socjalistycznego[2], kierunek istniejący od lat 30 do połowy lat 80 XX wieku w sztuceradzieckiej, postulujący zgodność artystycznej wizji świata z ideologią marksizmu, popierający typowość obrazu artystycznego, ludowość, uprzywilejowanie tematyki pracy i tradycji ruchu robotniczego[3]. Następnie metoda realizmu socjalistycznego stała się metodą twórczości artystów krajów demokracji ludowej[4] i była ideowym oraz propagandowym narzędziem partii komunistycznych[5]. W socrealizmie kierowano się zasadami ideowości i partyjności, ponieważ sztukę tę wykorzystywano przede wszystkim do celów propagandowych, z myślą o szerzeniu idei komunizmu[6].
↑Andrzej K. Olszewski: Dzieje sztuki polskiej 1890–1980 w zarysie. Warszawa: Wydawnictwo „Interpress”, 1988, s. 83. ISBN 83-223-2124-4.
↑KatarzynaK.ŚliwińskaKatarzynaK., Socrealizm w PRL i NRD, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2006, ISBN 83-7177-417-6, OCLC76325938. Brak numerów stron w książce