Receptory sigma, białka sigma – grupa białek o nieznanej funkcji, pierwotnie opisanych (błędnie[1]) jako klasa receptorów opioidowych[2]. Koncepcja roli białek sigma diametralnie się od tego czasu zmieniła[3]. Badane są m.in. ze względu na ich domniemany udział w patogenezie różnych chorób neuropsychiatrycznych[4]. Opisano dwa rodzaje tych białek, sigma-1 (σ1R) i sigma-2 (σ2R). Sigma-1 jest przezbłonowym białkiem chaperonowym siateczki śródplazmatycznej, kodowanym u człowieka przez gen SIGMAR1[5]. Podlega ekspresji w różnych tkankach, szczególnie w tkance nerwowej. Gen białka sigma-2 został sklonowany i zidentyfikowany jako przezbłonowe białko siateczki endoplazmatycznej TMEM97, regulujące transporter steroli NPC1[6][7]. Szereg leków psychotropowych ma powinowactwo do białek sigma, ale nie opracowano jak dotąd leku, który działałby przede wszystkim na nie[8].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Martin
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Kim
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Hayashi1
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Hayashi2
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Alon
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Kim2
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Guitart