![]() | |||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
21 lutego 1937 | ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
17 czerwca 2015 | ||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||
![]() |
Ronald „Ron” William Clarke (ur. 21 lutego 1937[1] w Melbourne, zm. 17 czerwca 2015 w Southport[2][3][4]) – australijski lekkoatleta długodystansowiec, wielokrotny rekordzista świata.
Jeden z najlepszych biegaczy długodystansowych lat 60. XX wieku. Siedemnastokrotnie poprawiał rekordy świata[5], ale nigdy nie zdobył złotego medalu na wielkiej imprezie.
Jako dziewiętnastolatek zapalił znicz olimpijski podczas otwarcia igrzysk olimpijskich w 1956 w Melbourne[6]. Pierwszą wielką imprezą międzynarodową, na której zdobył medal, były Igrzyska Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej 1962 w Perth. Zajął na nich 2. miejsce w biegu na 3 mile za Murrayem Halbergiem z Nowej Zelandii[7][8]. 18 grudnia 1963 roku poprawił rekord świata Piotra Bołotnikowa w biegu na 10 000 metrów z czasem 28:15,6[4].
Podczas igrzysk olimpijskich w 1964 w Tokio był jednym z faworytów biegów długodystansowych[9]. W biegu na 10 000 m zdobył brązowy medal po dramatycznej walce z Billym Millsem ze Stanów Zjednoczonych i Mohammedem Gammoudim z Tunezji[10]. Podczas tej samej imprezy Clarke zajął 9. miejsce zarówno w biegu na 5000 metrów jak i w biegu maratońskim[2][11].
W 1965 roku podczas 44-dniowego tournée w Europie Clarke 12 razy pobił rekordy świata[12], w tym dwukrotnie na 10 000 m, stając się pierwszym człowiekiem, który przebiegł ten dystans poniżej 28 minut (14 lipca 1965 roku na stadionie Bislett w Oslo osiągnął czas 27:39,4)[13]. Został wybrany Lekkoatletą Roku przez miesięcznik „Track & Field News”[14]. Na Igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w 1966 roku w Kingston zdobył srebrne medale w biegach na 3 mile (za Kipchoge Keino z Kenii) i na 6 mil (za Naftalim Temu również z Kenii)[7][15]. Na igrzyskach olimpijskich w 1968 roku w Meksyku zajął 5. miejsce na 5000 m i 6. miejsce na 10 000 m[2][16]. Na Igrzyskach Brytyjskiej Wspólnoty Narodów w 1970 w Edynburgu zdobył swój czwarty srebrny medal, tym razem na 10 000 m za Lachiem Stewartem ze Szkocji[7][17].
Brak sukcesów Clarke’a na wielkich imprezach wynikał z tego, że nie dysponował on dobrym finiszem i do zwycięstwa potrzebował mocnego tempa od początku biegu.
Był mistrzem Australii na 3 mile w 1965 roku, w latach 60. czterokrotnie triumfował na 5000 m, a na 10 000 m w 1966, 1969 i 1970 roku[18].
W latach 2004–2012 Clarke pełnił funkcję burmistrza miasta Gold Coast[19].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie abc