SAS (system adresów symbolicznych) − rodzina makroasemblerów polskich komputerów XYZ, ZAM-2 i ZAM-41, oraz radzieckiego komputera Urał 2.[1]
System programowania SAS został opracowany przez grupę SAKO pod kierownictwem profesora L. Łukaszewicza w latach 1959–1960 jako zewnętrzny język programowania dla komputera XYZ. Później system został rozbudowany i unowocześniony, by współpracować z komputerem ZAM-2. SAS jest półautomatycznym kodem, który znacznie ułatwia pracę programistów, eliminując konieczność ręcznego przydzielania miejsca w pamięci. Pozwala on na symboliczne adresowanie części instrukcji, a część operacyjna instrukcji jest przechowywana w postaci maszynowej, składającej się z dwóch liter będących skrótem polskich nazw instrukcji.
Dodatkowo, system SAS umożliwia automatyczne włączanie podprogramów zapisanych w pamięci pomocniczej do programów, dzieli programy na rozdziały oraz upraszcza prezentację wartości liczbowych dla komputera. Dzięki temu SAS znacznie ogranicza liczbę błędów popełnianych przez programistów, którzy wcześniej musieli wprowadzać rzeczywiste adresy do adresowych części instrukcji maszynowych. Skutkiem tego skrócenia czasu potrzebnego na sprawdzanie programów jest zwiększenie efektywności i szybkości ich tworzenia.[2]
- ↑ Jan Szmelter, Język SAS dla maszyny cyfrowej Urał-2 : [skrypt], Wojskowa Akademia Techniczna, 1968 (pol.).
- ↑ Władysław Turski, Some Results of Research on Automatic Programming in Eastern Europe, Franz L. Alt, Morris Rubinoff (red.), t. 5, Elsevier, 1964, s. 23–108 [dostęp 2023-07-09] (ang.).