Sepulcidae | |
Rasnicyn, 1968 | |
Okres istnienia: jura wczesna–kreda późna | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Podgromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Nadrodzina | |
Rodzina |
sepulkowate |
Sepulkowate (Sepulcidae) – rodzina wymarłych, mezozoicznych owadów z rzędu błonkoskrzydłych. W zapisie kopalnym występują od jury wczesnej do kredy późnej i należą do największych grup mezozoicznych rośliniarek. Ich skamieniałości znajdywane są na terenie Hiszpanii, Niemiec, Anglii, azjatyckiej części Rosji, Kazachstanu, Kirgistanu, Mongolii, Chin, Indii i Brazylii[1]. Rodzinę tę wraz z jej rodzajem typowym wprowadził w 1968 roku radziecki paleoentomolog Aleksandr Rasnicyn, pracujący w jednym laboratorium z pisarzem Kiriłłem Jeśkowem. Nazwa pochodzi od sepulek, występujących w twórczości Stanisława Lema m.in. w opowiadaniu Podróż czternasta w zbiorze Dzienniki gwiazdowe[2][3].
Do 2017 roku opisano 55 gatunków sepulkowatych, zgrupowanych w 17 rodzajach i 5 podrodzinach[1]:
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie KopylovRasnitsyn