Stefan (geologia)

okres / system epoka / oddział wiek / piętro epoka / oddział regionalny (Europa zach.) wiek / piętro regionalne (Europa zach.)[1][2] wiek (mln lat)
perm cisural assel autun młodsze
  karbon   pensylwan późny pensylwan gżel silez 298,9 ±0,15–303,7 ±0,1
stefan C
kasimow 303,7 ±0,1–307,0 ±0,1
B
A
 
środkowy pensylwan moskow 307,0 ±0,1–315,2 ±0,2
westfal D
C
B
wczesny pensylwan baszkir 315,2 ±0,2–323,2 ±0,4
A
namur C
B
missisip późny missisip serpuchow A 323,2 ±0,4–330,9 ±0,2
środkowy missisip wizen dinant wizen 330,9 ±0,2–346,7 ±0,4
wczesny missisip turnej turnej 346,7 ±0,4–358,9 ±0,4
dewon późny dewon famen starsze
Podział według ICS, wrzesień 2023

Stefan (ang. Stephanian) – niestandardowe wydzielenie stratygraficzne (dawniej piętro) silezu. Nazwa pochodzi od łacińskiej nazwy francuskiego miasta Saint-Étienne - Stephanus. Stratotyp dolnej granicy stefanu znajduje się w Velilla de Taronte koło Palencii (Hiszpania). Dolna granica jest wyznaczona przez pojawienie się paproci Odontopteris cantabrica. Stefan dzieli się na : stefan A, stefan B i stefan C.

Stefan jest tradycyjną lokalną jednostką stratygraficzną karbonu produktywnego, stosowaną dla regionu europejskiego z zagłębiami węglowymi, niezalecaną obecnie przez ICS do stosowania[1]. Osady stefanu tworzyły się zwykle w warunkach lądowych i zawierają liczne pokłady węgla kamiennego.

  1. a b Skompski S., Czy tabela stratygraficzna przestanie się zmieniać?, „Przegląd Geologiczny (2006-04)”, 54 (4), Państwowy Instytut Geologiczny - PIB, kwiecień 2006, s. 299, ISSN 0033-2151 [dostęp 2024-11-09] (pol.).
  2. Stupnicka E., Stempień-Sałek M.: Geologia regionalna Polski. Wyd. 4, zmienione. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2016, s. 111, 341. (pol.).

Stefan (geologia)

Dodaje.pl - Ogłoszenia lokalne