Stopa lombardowa – określa cenę, po której bank centralny udziela bankom komercyjnym pożyczek pod zastaw papierów wartościowych. Kwota kredytu nie może przekroczyć równowartości wartości papierów wartościowych obciążonych zastawem (tzw. haircut wynosi w tym przypadku i jest ustalany dla różnych grup papierów wartościowych osobno).
W Polsce stopę kredytu lombardowego określa Rada Polityki Pieniężnej.
Stopa lombardowa była podstawą do określenia maksymalnego oprocentowania kredytów i pożyczek – zgodnie z przepisami tzw. ustawy antylichwiarskiej od 20 lutego 2006 roku do 31 grudnia 2015 roku maksymalna wysokość odsetek nie mogła przekroczyć czterokrotności stopy lombardowej[1].
Od 1 stycznia 2016 roku odsetki maksymalne określane są w odniesieniu do stopy referencyjnej NBP na podstawie art. 359 Kodeksu cywilnego[2].