System prawa kontynentalnego

System prawa kontynentalnego (łac. ius civile) – system funkcjonowania prawa typowy dla państw Europy kontynentalnej, obecny także w Szkocji, Islandii, Azji Centralnej i niektórych byłych koloniach (m.in. państwach Ameryki Łacińskiej, Quebecu i Luizjanie).

Ze względu na różnice historyczne i językowe spotyka się podział porządków prawnych tego systemu (kultury prawa) na odłamy romański, germański i podkulturę skandynawską.

Jego charakterystyczną cechą jest wyłączność stanowienia prawa przez organy władzy ustawodawczej (stąd także nazwa system prawa stanowionego, ang. statutory law lub statute law) w odróżnieniu od systemu common law, który bazuje na poprzednio wydanych wyrokach sądowych (precedensach)[1]. Podkultura skandynawska (np. Norwegia i Szwecja[2]) przyjęła rozwiązania pośrednie.

Na niebiesko zaznaczony jest obszar obowiązywania kontynentalnego systemu prawa, na czerwono systemu anglosaskiego. Inne kolory oznaczają systemy mieszane lub obszar obowiązywania nieeuropejskich systemów prawnych.
  1. Maciej Koszowski, Anglosaska doktryna precedensu. Porównanie z polską praktyką orzeczniczą, Warszawa 2009, s. 113–144.
  2. Maciej Koszowski, Anglosaska doktryna precedensu. Porównanie z polską praktyką orzeczniczą, Warszawa 2009, s. 145–148.

System prawa kontynentalnego

Dodaje.pl - Ogłoszenia lokalne