Tekst bizantyjski (albo bizantyński) – nazwa używana w odniesieniu do jednej z czterech rodzin podstawowych typów greckiego tekstu Nowego Testamentu. Nazwa „bizantyjski” nadana została przez B.H. Streetera i F.G. Kenyona. Westcott i Hort nazywali go syryjskim, określany też bywa antiocheńskim. Ponieważ ten typ tekstu reprezentuje ponad 80% rękopisów, nazywany bywa tekstem większości lub większościowym (The Majority Text). W aparacie krytycznym oznaczany jest symbolem lub Byz.