Triumph Herald

Triumph Herald
	; Triumph Herald coupé
Producent	Standard / Triumph
Projektant	Giovanni Michelotti
Okres produkcji	1959–1971
Miejsce produkcji	Wielka Brytania, Coventry
Poprzednik	Standard Eight / Ten
Następca	Triumph Toledo / 1300
	Dane techniczne
Segment	C
Typy nadwozia	4-drzwiowy sedan; 2-drzwiowe coupé; 2-drzwiowy kabriolet; 3-drzwiowy van; 3-drzwiowe kombi
Silniki	R4 0,95 l OHV; R4 1,15 l OHV; R4 1,3 l OHV
Skrzynia biegów	4-biegowa manualna
Napęd	tylny
Długość	3886 mm
Szerokość	1524 mm
Wysokość	1321 mm
Rozstaw osi	2311 mm
Masa własna	725-865 kg
Zbiornik paliwa	32 l; 41 l (kombi)
	Dane dodatkowe
Pokrewne	Triumph Vitesse; Triumph Spitfire; Triumph GT6
	Multimedia w Wikimedia Commons

Triumph Herald – kompaktowy samochód osobowy wprowadzony do produkcji w roku 1959 pod marką Standard-Triumph Company. Nadwozie zaprojektował włoski projektant Giovanni Michelotti, pojazd występował w kilku wersjach nadwozia: saloon, kabriolet, coupé, van oraz kombi.

Przez cały okres produkcji powstało ponad 500 000 egzemplarzy Triumpha Heralda, oprócz tego późniejsze modele Vitesse, Spitfire i GT6 korzystały z rozwiązań technicznych stosowanych w tym pojeździe.

Jako źródło napędu wykorzystano silnik Standard Pennant R4 OHV o pojemności 948 cm³ zblokowany z 4-biegową manualną skrzynią biegów ze zsynchronizowanymi biegami II, III i IV. Napęd przenoszony był na oś tylną.

Po przejęciu Standard-Triumph przez Leyland Motors Ltd w 1961 możliwym stał się dalszy rozwój modelu. Przedstawiony został wariant Herald 1200 z silnikiem o pojemności 1147 cm³. Z wyglądu pojazd wyróżniał się ogumowanymi zderzakami, deską rozdzielczą oklejoną drewnianą okładziną oraz wygodniejszymi fotelami. Położono także większy nacisk na jakość samochodów. Zrezygnowano z podwójnego gaźnika w wyposażeniu standardowym, mimo to dostępny był on wciąż jako opcja. Standardowo oferowano dolnossący gaźnik Solex. Deklarowana moc maksymalna dla wersji 1200 wynosiła 40 KM (29 kW), dla 948 - 35 KM (26 kW)^[1].

W latach 1962–66 powstawała wersja dostawcza oparta na wersji kombi Heralda, nosiła ona nazwę Triumph Courier. Tylne boczne okna zostały zastąpione przez metalowe panele. Produkcji w Anglii zaprzestano w 1966 ze względu na niskie wyniki sprzedaży^[2].

W latach 1963–67 oferowano usportowioną odmianę Herald 12/50 Skylight Saloon. Charakteryzowała się ona wzmocnionym do 52 KM (38 kW) silnikiem, przesuwnym winylowym dachem oraz hamulcami tarczowymi w standardzie. W 1967 roku podniesiono moc silnika 1200 do 49 KM (36 kW)^[3].

W październiku 1967 podczas London Motor Show miała miejsce premiera wersji Herald 13/60^[3]. Była ona dostępna jako sedan, kombi lub kabriolet. Nadwozie przypominało wyglądem Triumpha Vitesse, zwiększono przestrzeń pasażerską, do napędu zaś użyto powiększonego do 1296 cm³ silnika o mocy 59 KM (43 kW). Produkcja sedana trwała do grudnia 1970, kombi i kabrioletu zaś do maja 1971.

Triumph Herald 1200 (1964)
Triumph Courier van z pasem przednim przejętym z modelu Vitesse
Triumph Herald 13/60 kabriolet (wersja USA)
Triumph Herald 13/60 kombi

↑ News Summary. „Practical Motorist”. 7 (nbr 83), lipiec 1961. (ang.).
↑ Triumph Courier 1962–1966 Retrieved from www.aronline.co.uk on 22 July 2010
↑ ^a ^b 1,296 cc for Triumph Herald 13/60. „Autocar”. 127 (nbr 3739), s. 55–56, 12 października 1967. (ang.).

[PracticalMotorist1961-1] News Summary. „Practical Motorist”. 7 (nbr 83), lipiec 1961. (ang.).

[2] Triumph Courier 1962–1966 Retrieved from www.aronline.co.uk on 22 July 2010

[Autocar1969-3] 1,296 cc for Triumph Herald 13/60. „Autocar”. 127 (nbr 3739), s. 55–56, 12 października 1967. (ang.).

[1]

[2]

[3]