Trzy schronienia

Trzy schronienia (skr. triśarana; pali: tisarana) – w buddyzmie przyjęcie Trzech schronień jest pierwszym krokiem oznaczającym wejście na buddyjską ścieżkę.

Mówi się o tym, że każda czująca istota, bez względu na to, w jakim odrodziła się ciele, poszukuje w życiu szczęścia oraz poczucia bezpieczeństwa i unika cierpienia. Próbujemy realizować te cele gromadząc rzeczy materialne i podejmując różnego rodzaju działania, które dają nam poczucie tymczasowego zaspokojenia. Jednak rzeczy światowe w których zwykle szukamy schronienia są nietrwałe i zawsze kończą się cierpieniem. Niezależnie od tego jak wiele majątku zgromadzimy, jak wysoką pozycję i uznanie osiągniemy, jak bardzo kochającą rodzinę będziemy mieli, jak wiele zrobimy dla swojego kraju czy społeczeństwa – wszystko to nie jest prawdziwym schronieniem, ponieważ przemija, jest nietrwałe. Majątek, sława i bliskość rodziny kończą się najpóźniej w chwili śmierci. Kraje i społeczeństwa również przemijają, jak pokazuje historia.

Nie powinno się też przyjmować schronienia w duchach, istotach nadprzyrodzonych, istotach boskich i w Brahmie.

Jedynym autentycznym schronieniem w buddyzmie jest więc przyjęcie schronienia w Buddzie, Dharmie i Sandze.

W języku tybetańskim termin kjab dro, tłumaczony jako „przyjmować schronienie” oznacza dokładnie:

• Kjab – „chronić” lub „coś, co ma moc ochraniania”
• dro – „iść”

Bardziej precyzyjne tłumaczenie oddające dynamikę i ciągłość procesu powinno brzmieć: „iść po schronienie” lub „udawać się po schronienie”. Podobnie również sanskrycki termin saranam gaććhami zawiera pierwiastek „iść”, co wskazuje też na to, że przyjęcie schronienia jest tylko początkiem procesu, a nie jednorazowym aktem (na podstawie [LRIN]).