Twierdza Namur

Twierdza Namur (pierwotnie (fr.) Region Fortifiee de Namur, po I w.św. przemianowana na (fr.) Position Fortifiee de Namur) – dziewiętnastowieczna twierdza fortowa wokół miasta Namur, zaprojektowana przez gen. Brialmonta, będąca częścią belgijskiej Reduty Narodowej.

Namur, miasto strategicznie położone u zbiegu Mozeli i Sambry, w pobliżu ważnego przejścia przez Ardeny było zawsze istotnym punktem pogranicznym i było obiektem licznych operacji wojskowych. Na wzgórzu nad ujściem Sambry do Mozeli Menno van Coehoorn zbudował cytadelę, przebudowaną następnie przez Vaubana.

Znaczenie Namur – duże ze względu na znajdujące się tam mosty na Mozeli i Sambrze – wzrosło jeszcze wraz z rozwojem sieci kolei, bo miasto stało się węzłem komunikacyjnym, w którym zbiegało się pięć linii kolejowych, prowadzących do Brukseli, Charleroi, Dinant, Givet, Liège, Luksemburga i Tienen^[1].

Budowa rozpoczęła się w 1888 roku, obejmowała stworzenie pierścienia fortów, 40 km dróg fortecznych, 100 km linii kolejowych (łącznie z twierdzą Liège) i instalacji dodatkowych (zbiorników wodnych, linii komunikacyjnych itp.). Budowa fortów lewego brzegu Mozeli wymagała wykonania 820 tys. m³ prac ziemnych i zużycia 328 tys. m³ betonu i 6130 m³ cegieł; forty brzegu prawego pochłonęły odpowiednio 420 tys. m³ prac ziemnych, 145 tys. m³ betonu i 2758 m³ cegieł, nie licząc materiałów na ponad 300 tys. m² powierzchni tynkowych^[2]. Prace rozpoczęto w 1888 i zakończono w 1891 roku. Pierwszy rok prac obejmował wyznaczenie i budowę dróg dojazdowych i fortecznych, odlesienie, prace deniwelacyjne i większość dużych prac ziemnych (jak kopanie fos), oraz liczne prace przygotowawcze do samej budowy, jak wznoszenie składów, kładzenie linii kolejowych, budowanie warsztatów naprawy lokomotyw itp.; drugi – wykonanie głównych prac ziemnych do odlewania głównej bryły fortu, przygotowanie i odlanie konstrukcji betonowych; trzeci – prace tynkarskie i wykończeniowe^[3].