Twierdzenie Bella (zwane też nierównością Bella[1]) – twierdzenie dotyczące mechaniki kwantowej, pokazujące, w jaki sposób przewidywania mechaniki kwantowej różnią się od klasycznej intuicji. Jego autorem jest północnoirlandzki fizyk John Stewart Bell. Można je sformułować następująco:
Bell sformułował to twierdzenie w 1964 roku w pracy „On the Einstein Podolsky Rosen paradox”, poświęconej paradoksowi EPR. Notabene ekwiwalentną argumentację przedstawiła w 1935 Grete Hermann, jednak jej publikacja została ponownie zauważona dopiero niedawno[2]. Paradoks opiera się na założeniu, że parametry cząstek kwantowych mają wartości niezależne od aktów obserwacji i że oddziaływania fizyczne zachodzą ze skończoną prędkością. Bell pokazał, że to założenie (nazywane realizmem lokalnym) wymusza pewne statystyczne korelacje wyników pomiarów (nazywane nierównościami Bella), których mechanika kwantowa nie spełnia. Tym samym pokazał, że mechanika kwantowa jest sprzeczna z tym założeniem[3].