Back ድፋትቅናት AM مدة (علامة ترقيم) Arabic Vírgula AST Tilda AZ Тилда Bulgarian টিল্ডা Bengali/Bangla Tildenn BR Titlla Catalan Vlnovka Czech Tild CY
~
| Ã | ã | Ẵ | ẵ |
| Ẽ | ẽ | Ẫ | ẫ |
| Ḛ | ḛ | Ễ | ễ |
| G̃ | g̃ | Ỗ | ỗ |
| Ĩ | ĩ | Ṍ | ṍ |
| Ḭ | ḭ | Ȭ | ȭ |
| J̃ | j̃ | Ṏ | ṏ |
| L̃ | l̃ | Ỡ | ỡ |
| Ɫ | ɫ | Ṹ | ṹ |
| M̃ | m̃ | Ų̃ | ų̃ |
| Ñ | ñ | Ữ | ữ |
| Õ | õ | ||
| P̃ | p̃ | ||
| R̃ | r̃ | ||
| Ũ | ũ | ||
| Ṵ | ṵ | ||
| Ṽ | ṽ | ||
| Ỹ | ỹ |
Tylda (łac. titulus, hiszp. tilde) – znak pisarski w formie wężyka ( ~ ), zwany również falą lub wężykiem[1]. W średniowieczu pierwotnie zapisywano znak w formie wężyka nad literą poprzedzającą skrócony fragment wyrazu w celu zaznaczania abrewiacji. Później znak ten zyskał status znaku diakrytycznego umieszczanego nad spółgłoskami lub samogłoskami, by w końcu przekształcić się w samodzielny znak pisarski w formie wężyka ( ~ ).
Obecnie najczęściej spotykane są dwie formy tyldy:
| Nazwa | Znak | Unicode | Kod HTML | Opis |
|---|---|---|---|---|
| tylda ascii | ~ | U+007E | ~ lub ~
|
znak pisarski zwany asciitilde leżący w połowie wysokości pola znaku, na linii średniej/środkowej pisma. |
| tylda górna | ˜ | U+02DC | ˜ lub ˜ lub ˜
|
znak diakrytyczny zwany tilde leżący w górnej połowie pola znaku, mniej więcej na linii wydłużeń górnych pisma. |
- ↑ Robert Bringhurst, Elementarz stylu w typografii, Design Plus, wyd. I, Kraków 2007.