Jerzy Szretter | |
Metropolita warszawski i całej Polski | |
![]() | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci |
20 maja 1962 |
Miejsce pochówku | |
Metropolita warszawski i całej Polski | |
Okres sprawowania |
1961–1962 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Śluby zakonne |
1938 |
Prezbiterat |
1930 |
Chirotonia biskupia |
27 listopada 1938 |
Data konsekracji |
27 listopada 1938 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||
Miejsce | |||||||
Konsekrator | |||||||
Współkonsekratorzy |
Aleksander (Inoziemcow), Aleksy (Hromadśkyj), Sawa (Sowietow) | ||||||
|
Tymoteusz, imię świeckie Jerzy Szretter (ur. 16 maja 1901 w Tomachowie k. Równego, zm. 20 maja 1962 w Warszawie) – polski[1] duchowny prawosławny, trzeci metropolita warszawski i całej Polski.
Po ukończeniu Studium Teologii Prawosławnej w Warszawie i przyjęciu święceń kapłańskich służył w diecezji wołyńskiej oraz był kapelanem prawosławnych żołnierzy wojska polskiego. W 1938 przyjął chirotonię biskupią. W okresie II wojny światowej, z powodu swojego zdecydowanego poparcia dla polonizacji Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego, wyrażanego w II Rzeczypospolitej, przebywał w monasterze św. Onufrego w Jabłecznej, nie mając wpływu na kierunek rozwoju Kościoła. W latach 1948–1951 i ponownie między grudniem 1959 a majem 1961 tymczasowo zarządzał PAKP, pozbawionym w tym okresie zwierzchnika. Wybrany w 1961 na urząd metropolity warszawskiego i całej Polski z jawnym poparciem polskich władz państwowych i przy pogwałceniu procedur przewidywanych przez Statut Wewnętrzny Kościoła, co stało się przyczyną protestów duchowieństwa i wiernych. Zmarł po roku pełnienia godności.