Waldemar Atterdag

Waldemar IV Atterdag

Król na współczesnym mu fresku z kościoła św. Piotra w Næstved
Częściowa rekonstrukcja herbu z pieczęci na dokumentach w latach 1340–1345
król Danii
Okres	od 1340 do 24 października 1375
Poprzednik	Krzysztof II
Następca	Olaf II
Dane biograficzne
Dynastia	Estrydsenidzi
Data urodzenia	ok. 1320
Data i miejsce śmierci	24 października 1375 Zamek Gurre
Miejsce spoczynku	katedra w Sorø
Ojciec	Krzysztof II
Matka	Eufemia pomorska
Żona	Jadwiga ze Szlezwiku
Dzieci	Krzysztof, Małgorzata (ur. 1345), Ingeborga, Katarzyna, Waldemar, Małgorzata I (ur. 1353)
Multimedia w Wikimedia Commons

Waldemar IV Atterdag (Odnowiciel, Dojutrek^[1]) (ur. ok. 1320, zm. 24 października 1375 na zamku Gurre) – król Danii w latach 1340–1375, syn Krzysztofa II.

Gdy w 1340 r. władający Danią holsztyński hrabia Gerard III został zabity, skończyło się trwające od ośmiu lat w tym kraju bezkrólewie i na tron wstąpił Waldemar IV Atterdag. Młody, wykształcony król początkowo władał tylko północną Jutlandią, stopniowo jednak odzyskał resztę Jutlandii, Zelandię i inne tereny spustoszonego i podzielonego za panowania poprzedniego króla kraju; w 1361 ponownie zjednoczył Danię przyłączając do niej Skanię i Gotlandię. Doprowadziło to jednak do konfliktu z Ligą Hanzeatycką zakończonego w roku 1370 podpisaniem niekorzystnego dla Danii traktatu stralsundzkiego.

W 1346 r. Waldemar sprzedał zakonowi krzyżackiemu Estonię, która należała do Danii od 1219. Ruch ten wyniknął z chęci skoncentrowania sił na odbudowie królestwa i uniknięcia ewentualnego konfliktu z niebezpiecznym zakonem. Utrzymanie odległej prowincji byłoby zbyt kosztowne.

13 maja 1350 roku zawarł on w Łowiczu z królem Polski, Kazimierzem III Wielkim, sojusz antykrzyżacki.

Waldemar został pochowany w katedrze Akademii w Sorø. W momencie śmierci króla z jego sześciorga dzieci przy życiu pozostała tylko Małgorzata I.