Wapnowanie gleby

Wapnowanie gleby – stosowanie nawozów wapniowych w celu odkwaszenia gleby oraz poprawienia jej właściwości fizycznych, chemicznych i biologicznych.

W glebach kwaśnych fosfor pozostaje w postaciach trudno przyswajalnych dla roślin. Zabieg wapnowania gleb ułatwia roślinom pobieranie fosforu, będącego jednym z makroelementów wpływających na odpowiedni wzrost. W Polsce około połowy gleb użytkowanych rolniczo ma odczyn kwaśny lub bardzo kwaśny^[1]. W przypadku łąk wapnowanie nie wpływa znacząco na ilość plonu. Rośliny trawiaste dobrze rosną także na glebach kwaśnych. Jednak wapnowanie prowadzi do zwiększenia różnorodności gatunkowej łąk oraz obniżenia zawartości potasu, manganu i glinu w roślinach, co prowadzi do poprawy właściwości produkowanej paszy^[2]. Dodatkowym efektem wapnowania jest ograniczenie dostępności dla roślin jonów glinu, które są dla nich toksyczne^[3]. Dodatkowym efektem zmniejszenia ilości rozpuszczalnych związków glinu jest poprawa struktury gleby związana ze zmniejszeniem kleistości^[4].

Efektem wapnowania jest też zmniejszenie przyswajania przez rośliny jonów kadmu, niklu i cynku, co umożliwia przywrócenie wartości użytkowej glebom skażonym tymi metalami^[5]. Podniesienie pH gleby prowadzi także do zwiększenia liczby mikroorganizmów w niej występujących^[6].

Chociaż doświadczenia nie wykazały przyspieszenia mineralizacji azotu w wyniku wapnowania, to prowadzi ono do zwiększenia wychwytu azotu przez glebę^[7].