Wielkanoc

Wielkanoc
Zmartwychwstanie Pańskie
(Pierwsza) Niedziela Wielkanocna
Ilustracja
Zmartwychwstanie Chrystusa
Obraz Gaudenzio Ferrari (1475–1546)
National Gallery w Londynie
Dzień

ruchomy

w 2024

31 marca (zachód)
5 maja (wschód)

w 2025

20 kwietnia (zachód)
20 kwietnia (wschód)

w 2026

5 kwietnia (zachód)
12 kwietnia (wschód)

Typ święta

chrześcijańskie
uroczystość liturgiczna

Symbole

baranek, jajko, kurczak, zając

Podobne święta

Pesach

Ikona zmartwychwstania. Chrystus, mocą chwalebnego krzyża (złoty krzyż pod stopami), uwalnia z otchłani śmierci Adama i Ewę (po lewej i prawej stronie) – pierwszych rodziców, którzy weszli w śmierć przez grzech pierworodny. Bułgaria, XVII w.
Krzyż wystawiony do adoracji w Wielki Piątek, a w tle Grób Pański w kościele mariawitów w Nowej Sobótce

Wielkanoc, Niedziela Wielkanocna, także: Wielka Niedziela, Zmartwychwstanie Pańskie, w prawosławiu: Pascha, mazow. Wielki Dzień[1] – najstarsze i najważniejsze święto chrześcijańskie celebrujące misterium paschalne Jezusa Chrystusa: jego mękę, śmierć i zmartwychwstanie[2][3], obchodzone przez Kościoły chrześcijańskie zachowujące Nicejskie wyznanie wiary (325 r.). Kulminacyjny moment cyklu paschalnego. Rozwinęło się od święta obchodzonego w duchu i prawdzie (J 4,24) w ramach żydowskich obrzędów Pesach. Następnie, po oddzieleniu Kościoła od Synagogi, stało się prostym dorocznym świętem poprzedzonym jednym lub kilkoma dniami postu, sprawowanym jako całonocne czuwanie (Wigilia Paschalna), w czasie którego opowiadano historię zbawienia zwieńczoną w wydarzeniach paschalnych z udziałem Jezusa Chrystusa i składano eucharystyczną ofiarę prawdziwego Baranka (por. Orędzie paschalne) – Syna Bożego. A ostatecznie przybrało formę trzydniowego obchodu tzw. Triduum Paschalnego, poprzedzonego czterdziestodniowym okresem przygotowania (wielki post) i kontynuowanego radosną celebracją pięćdziesięciu dni okresu wielkanocnego aż do święta Zesłania Ducha Świętego[4].

Obrzędy Wigilii Paschalnej, Wielkiej Nocy par excellence, stanowiącej serce Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego, jak ukazują np. przepisy obrządku rzymskiego, rozpoczynają się w sobotę po zapadnięciu zmroku. „Nie wolno ich rozpocząć, zanim nie zapadnie noc, a należy je zakończyć przed świtem”[5]. Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego jest wspominana w ciągu roku liturgicznego poprzez świętowanie niedzieli. Jak się wyraził Jan Paweł II w liście Dies Domini, niedziela jest „paschą tygodnia, podczas której świętujemy zwycięstwo Chrystusa nad grzechem i śmiercią, dopełnienie w Nim dzieła pierwszego stworzenia i początek «nowego stworzenia» (por. 2 Kor 5, 17)”[6].

  1. Толстой 1995 ↓, s. 337.
  2. Wojciechowski 2003 ↓, s. 410.
  3. Cantalamessa 1998 ↓, s. 112–115.
  4. Cantalamessa 1998 ↓, s. 134.
  5. Por. Niedziela Wielkanocna Zmartwychwstania Pańskiego: Wigilia Paschalna w Wielką Noc, nr 3-4, Mszał rzymski, wyd. II poszerzone, 2008 r., s. 150.
  6. Por. Jan Paweł II, List apostolski «Dies Domini» 1 [online], opoka.org, 31 maja 1998.

Wielkanoc

Dodaje.pl - Ogłoszenia lokalne