Wina

Ten artykuł dotyczy prawa karnego. Zobacz też: inne znaczenia.

Wina – określony w przepisach prawnych stosunek psychiczny sprawcy do czynu (nieodzowny składnik każdego przestępstwa)^[1]. Pojęcie to wiąże się z zagadnieniem wolności człowieka: wina jest to nieusprawiedliwiona wadliwość procesu decyzyjnego sprawcy^[2], polegająca na wolnym wyborze zachowania sprzecznego z obowiązującą w danym społeczeństwie normą postępowania.

W polskim prawie karnym wina została, na mocy Kodeksu karnego z 1997 roku, wyraźnie oddzielona od strony podmiotowej czynu zabronionego (umyślności i nieumyślności). Prawo cywilne wyróżnia winę umyślną oraz wynikające z niedbalstwa przekroczenie zakazu nieczynienia drugiemu szkody^[1].

Wina umożliwia zarzucenie sprawcy wadliwości ukształtowania woli, czyli możliwość postawienia mu zarzutu, że w czasie swego bezprawnego, karalnego i karygodnego czynu nie dostosował się do zabraniającej danego zachowana normy prawnej (personalna zarzucalność popełnionego czynu)^[2].