Ziemia lwowska (łac. terra Leopoliensis; ukr Львівська земля) – jednostka administracyjna Królestwa Polskiego, część województwa ruskiego w okresie I Rzeczypospolitej, 1340–1772. Stolicą ziemi lwowskiej był Lwów. Sejmiki ziemskie odbywały się we Lwowie, Trybunał Prowincji Małopolskiej we Lwowie, na równych prawach co Lublin, orzekał sprawy dla woj. ruskiego, bełskiego, wołyńskiego, podolskiego, bracławskiego, czerniechowskiego i kijowskiego.