Drugi kinesko-japanski rat | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Dio Drugog svjetskog rata i Rata na Pacifiku | |||||||
Okupirana područja u Kini 1940. | |||||||
| |||||||
Sukobljeni | |||||||
Republika Kina |
Japansko Carstvo Kolaboracionistička kineska armija | ||||||
Vođe | |||||||
Čang Kaj-šek Chen Cheng |
Hirohito Hideki Tojo | ||||||
Vojne snage | |||||||
5 600 000 Kineza 700+ američkih zrakoplova oko 5 000 sovjetskih savjetnika i pilota[1] |
3 200 000 Japanaca, 900 000 kineskih kolaboracionista | ||||||
Posljedice | |||||||
3 220 000 vojnika (uključujući ranjenike, zatvorenike i nestale), 17 530 000 civilia 227 Sovjeta[2] |
procjena oko 1.8 million žrtava (poginulo 943 259 vojnika: 388 605 Japanaca 432 000 kineskih kolaboracionista 30 304 kineskih kolaboracionista s Tajvana 14 527 korejskih kolaboracionista)[3] |
Pod pojmom Drugi japansko-kineski rat podrazumijeva se vojna invazija Japana na Kinu, kao i vojne operacije širih razmjera japanske vojske na teritoriju Kine. Invazija je počela 7. jula 1937. i trajala do 9. septembra 1945. godine. Često se povezuje sa Ratom na Pacifiku, te nakon ulaska SAD u rat protiv Japana 7. decembra 1941. godine kao dio Drugog svjetskog rata.[4]
U Narodnoj republici Kini i Tajvanu sukob se naziva Rat protiv Japana (kin. 抗日戰爭-抗日战争-kàngrì zhànzhēng), ali također i Rat otpora (kin. 抗戰-抗战-kàngzhàn). U Japanu rat se naziva Japansko-kineski rat (jap. 日中戦争 - Nicchū Sensō), ali i HEI, Operacija C ili Invazija na Kinu.