Internacionalni stil

Internacionalni stil
Haus Le Corbusier - Le Corbusier 1927. - Stuttgart.

Internacionalni stil je naziv za arhitektonski stil koji se razvio paralelno u Evropi i Americi 1920-ih i 1930-ih godina, i postao dominantan trend u zapadnoj arhitekturi sredinom 20. vijeka.

Termin - Internacionalni stil prvi su upotrijebili američki historičar umjetnosti Henry Russell Hitchcock i arhitekt Philip Johnson u pratećem katalogu za izložbu Internacionalni stil: Arhitektura od 1922. (The International Style: Architecture Since 1922) koja je održana u Muzeju suvremene umjetnosti (MOMA) u New Yorku 1932.^[1]

Karakteristike Internacionalnog stila bile su po mnogo čemu slične funkcionalizmu, to su prije svega bili pravilni geometrijski oblici, koje su arhitekti upotrebljavali u svojim projektima, nastojanje da enterijer ima što više svijetla, čiste i jasne površine fasada u potpunosti lišene ornamenta i nepotrebnih ukrasa, veliki svijetli unutrašnji prostori, dobijeni novim načinom konstrukcije greda od čelika (ili armiranog betona). Staklo i čelik, u kombinaciji sa manje vidljivim armiranim betonom, postali su omiljeni materijali tog stila.^[1]

1. ↑ ^{1,0 1,1} Greška u referenci: Nevaljana oznaka <ref>; nije zadan tekst za reference po imenu brit