Karlo I Veliki | |
---|---|
Datum rođenja | 2. april 742. |
Mesto rođenja | Lijež (Franačka) |
Datum smrti | 28. januar 814. |
Mesto smrti | Ahen (Franačka) |
Titula | Car Svetog rimskog carstva |
Period | 768—814 |
Prethodnik | Pipin III Mali |
Naslednik | Luj I Pobožni |
Poreklo i porodica | |
Dinastija | Karolinzi |
Otac | Pipin III Mali |
Majka | Bertrada od Laona |
Supružnik | Desiderata (770–771) Hildegard (771–783) Fastrada (784–794) Luitgard (794–800) |
Deca | Pipin II od Italije, Luj I Pobožni |
Pipinidi
|
Arnulfinzi
|
Karolinzi
|
poslije Sporazuma u Verdunu (843)
|
Karlo Veliki (latinski: Carolus Magnus ili Karolus Magnus, njemački: Karl der Große, francuski i engleski: Charlemagne ; 2.4. 747. - 28.1. 814.), franački sukralj od 768. - 771., jedini vladar od 771. do 814., car od 800. godine.
Kao sin kralja Pipina Malog i Bertrade od Laona, nasledio je svog oca i vladao zajedno sa svojim bratom Karlomanom, sve do njegove iznenadne i neobjašnjene smrti 771. Karlo Veliki je nastavio politiku svog oca prema papstvu i postao je njegov zaštitnik, slomivši moć Langobarda u Italiji i vodivši rat protiv Saracena, koji su ugrožavali njegovo carstvo iz Španije. Tokom ove kampanje Karlo Veliki je pretrpeo najteži poraz u svom životu u bici kod Ronsenvala 778. Takođe je vodio ratove i sa narodima sa istoka, uništivši avarsku državu, a Saksonce je porazio i naterao ih da pređu u hrišćanstvo, uvrstivši ih u svoje carstvo i tako je utro put za kasniju Otonsku dinastiju.
Nazvan je „ocem Evrope“ (pater Europae)[1], jer je njegovo carstvo ujedinilo veći deo zapadne Evrope prvi put nakon propasti Rimskog carstva. NJegova vladavina je povezana sa Karolinškom renesansom, oživljavanja umetnosti i kulture. Francuska i Nemačka monarhija smatraju svoja kraljevstva naslednicima carstva Karla Velikog.
Karlo Veliki je umro 814. nakon trineastogodišnje vladavine Carstvom. Umro je u prestonici Carstva - Ahenu u današnjoj Nemačkoj.