Mandarinski, ili beifanghua (pojednostavljeni kineski: 北方话, tradicionalni kineski: 北方話), je grupa povezanih kineskih dijalekata koji se govore širom najvećeg dela severne i jugozapadne Kine. Kada se uzima kao nezavisan jezik, što se često čini u akademskoj literaturi, mandarinski dijalekti se govore više od bilo kog jezika.
Mandarinski jezik može da se odnosi na dva različita koncepta:
U svakodnevnoj upotrebi, „mandarinski“ se odnosi samo na standardni mandarinski (Putonghua/Guoyu). Šira grupa mandarinskih dijalekata sastoji se od raznih srodnih dijalekata, od kojih su neki međusobno razumljiviji od drugih. To je grupacija koju definišu i koriste uglavnom lingvisti, i nije u široj upotrebi van akademskih krugova. Umesto toga, kada tražite da opišu govornu formu koju koriste, Kinezi koji koriste mandarinski će opisati varijantu koju govore kao na primer „Sečuanski dijalekt“ ili „Severoistočni dijalekt“, i smatraće te razlike kao deo standardnog mandarinskog jezika; neće smatrati da ga u stvari lingvisti klasifikuju kao oblik „mandarinskog“ u širem smislu. Kao što i ne postoji opšti „mandarinski“ identitet zasnovan na jeziku; umesto toga, postoje snažni regionalni identiteti okupljeni oko pojedinih mandarinskih dijalekata, zbog široke geografske rasprostranjenosti naroda koji njime govori.
Ovaj članak će se usredsrediti na širi smisao mandarinskog jezika — velike grupe raznih severnih i jugozapadnih kineskih dijalekata, a ne samo na „standardni mandarinski“.
Kao i kod drugih varijeteta kineskog jezika, postoji značajan spor da li je mandarinski jezik ili dijalekt.