Sveti Vid

Za ostala značenja, vidi Sveti Vid (razvrstavanje).

Sveti Vid (lat. Sanctus Vitus, u prevodu sa latinskog sveti Vitus) je jedan od najznačajnijih ranohrišćanskih svetitelja. Rođen je na Siciliji, a pogubljen u Rimu 303. godine u vreme progona hrišćana pod carevima Dioklecijanom i Maksimijanom. Rimokatolička crkva ga proslavlja 15. juna.

Prema delu „Mučeništvo sv. Vida“ napisanom krajem 6. veka, sv. Vid se rodio krajem 3. veka u bogatoj mnogobožačkoj porodici na jugozapadu Sicilije. Hrišćanstvo je kao dete primio od svog tutora Modesta i njegove žene Kreščentije, koja je bila Vidova dadilja. Bežeći od svog oca koji je na silu želeo da ga odvrati od hrišćanstva, Vid sa svojim tutorom i dadiljom beži u Lukaniju, gde su sve troje kasnije uhapšeni kao hrišćani i sprovedeni u Rim. Prema legendi, u Rimu je mladi Vid učinio mnogo čuda, među kojima se navodi i isceljenje Dioklecijanovog sina. Uprkos svemu, sa svojim pratiocima je osuđen na smrt i pogubljen 303. godine bacanjem u kotao sa vrelim uljem. Prema legendi, iz tog kotla ga je još živog izveo anđeo koji ga je vratio u Lukaniju, gde je konačno umro.

Godine 756, mošti sv. Vida su prenete u Pariz, odakle su 836. predate benediktanskom manastiru Korvej u Nemačkoj, koji postaje središte poštovanja ovog svetitelja. Katedrala svetog Vida u Pragu, jedna od najvelelepnijih katedrala izgrađenih u gotskom stilu, najveća i najznačajnija crkva u današnjoj Češkoj i sedište Češke nadbiskupije, izgrađena je u slavu sv. Vida nakon što je sv. Vaclav, češki knez, preneo deo njegovih moštiju iz Korveja u Prag 925. godine.