Serija članaka na temu: Hinduistički spisi | |
Veda | |
---|---|
Rgveda · Yajurveda | |
Samaveda · Atharvaveda | |
Vedske podjele | |
Samhita · Brahmana | |
Aranyaka · Upanishad | |
Vedanga | |
Shiksha · Chandas | |
Vyakarana · Nirukta | |
Jyotisha · Kalpa | |
Itihasa | |
Mahabharata · Ramayana | |
Ostali spisi | |
Smriti · Purana | |
Bhagavad Gita · Sutra | |
Pancharatra · Tantra | |
Ramacharitamane · Stotra | |
Hanuman Chalisa | |
Vede (sanskrit: वेद [véda] – "znanje") je naziv za opsežni korpus tekstova koji su nastali u drevnoj Indiji. Smatraju se najranijim oblikom književnosti na sanskritu[1] i najstarijim svetim spisima hinduizma.[2]
Prema hinduističkoj tradiciji, Vede su apauruṣeya "skladbe neljudskog porijekla"[3], te se smatra da su neposredno obznanjene, i zato se nazivaju śruti ("ono što se čulo").[4][5] Ove tekstove primili su ili "videli" drevni mudraci i potom ih preneli ljudima. Bramani su čuvali ove tekstove – to i danas rade – kao usmenu tradiciju recitovanja, koja je prenošena s jedne na drugu generaciju. Vedske mantre se recitiraju u hinduističkim molitvama, vjerskim obredima i sličnim prigodama. Ovi tekstovi su izuzetno važni za indijski identitet i presudno su uticali na različite indijske škole, obezbeđujući snažan osećaj kontinuiteta sa prošlošću.[6]
Filozofije i sekte koje su se razvile na indijskom podkontinetu su zauzele različita stajališta o Vedama. Škole indijske filozofije koje citiraju Vede kao vjerski autoritet se klasificiraju kao "ortodoksne" (āstika). Dvije druge indijske filozofije, budizam i džainizam, ne prihvaćaju autorutet Veda te su evoluirale u posebne religije. U indijskoj filozofiji te se grupe nazivaju "heterodoksnima" ili "ne-vedskim" (nāstika) školama.[7]