Ang eksperimentong Miller–Urey[1] (o eksperimentong Urey–Miller)[2] ay isang eksperimento na gumaya sa mga pinaniwalaang kondisyon ng maagang mundo. Ito ay sinubok upang maunawaan ang mga kimikal na pinagmulan ng buhay. Sa spesipiko, sinubok ng eksperimentong ito ang hipotesis nina Alexander Oparin at J. B. S. Haldane na ang mga kondisyon ng primitibong mundo ay pumabor sa mga reaksiyong kimikal na nag-synthesize ng mga kompuwestong organiko mula sa mga prekursor na inorganiko. Ito ay itinuring na isang klasikong eksperimento na nauukol sa abiohenesis na pangeksperimento at isinagawa nooong 1953[3] nina Stanley Miller at Harold Urey sa University of Chicago at kalaunan sa University of California, San Diego na inilimbag nang sumunod na taon.[4][5][6]
Pagkatapos ng kamatayan ni Miller noong 2007, naipakita ng mga siyentipikong sumiyasat sa mga nakasarang vial na naingatan mula sa mga orihinal na eksperimento na may aktuwal na mga 20 iba ibang mga asidong amino na nalikha sa orihinal na eksperimento ni Miller. Ito ay mas marami sa orihinal na naiulat at higit sa 20 na umiiral sa kalikasan sa buhay.[7] Ang mga karagdagang mga eksperimento na gumamit ng mga gaas na carbon dioxide (CO2), nitrogen (N2), hydrogen sulfide (H2S), at sulfur dioxide (SO2) na maaaring bumubuo ng atmospero ng maagang mundo ay lumikha pa ng mas maraming mga iba ibang mga molekular bilang karagdagan sa mga nabuo sa orihinal na eksperimentong Miller-Urey.
{{cite journal}}
: CS1 maint: multiple names: mga may-akda (link)
{{cite journal}}
: Unknown parameter |month=
ignored (tulong)
{{cite journal}}
: Unknown parameter |month=
ignored (tulong) Miller states that he made "A more complete analysis of the products" in the 1953 experiment, listing additional results.
{{cite journal}}
: Unknown parameter |month=
ignored (tulong)