Ang martir (Ingles: martyr; Griyego: μάρτυς, mártys, "saksi"; tangkay na salita: μάρτυρ-, mártir-) ay isang tao na dumanas ng kahirapan dahil sa pag-uusig at kamatayan dahil sa pagtanggi upang talikuran, o tanggapin, ang isang pananampalataya o layunin, na karaniwang panrelihiyon, o ibang dahilan na hiningi ng isang partidong panlabas.
Sa kuwento ng pagiging martir ng pamayanang umaalala, nagresulta ang pagtangging ito na sumunod sa ipinakitang pangangailangan ng parusa o pagbitay sa isang indibiduwal ng isang mapang-api. Kaya, ang katayuan ng 'martir' ay maaring ituring isang titulong postumo bilang isang gantimpala para sa mga tinuturing na karapat-dapat sa konsepto ng pagiging martir ng nabubuhay, hindi alintana ang kahit anumang pagsubok ng namatay na ikontrol kung paano sila aalalahanin noong nabubuhay pa sila.[1] Sa ngayon, ang martir ay isang taong relasyonal ng isang lipunang may ginawang paghahati na nagagawa ng memoryang kolektibo.[2] Orihinal na nailalapat sa mga nagdusa para sa kanilang paniniwalang relihiyon, ginagamit na ang katawagan na may koneksyon na ngayon sa mga taong pinatay dahil sa politika.
Karamihan sa mga martir ay tinuturing banal o nirerespeto ng kanilang mga tagasunod, na naging simbolo ng pambihirang pamumuno at kabayanihan sa pagharap sa mahihirap na kalagayan. Gumaganap ang mga martir ng mahalagang gampanin sa mga relihiyon. Katulad nito, mayroong kapansin-pansing epekto ang mga martir sa buhay sekular, kabilang ang mga indibiduwal tulad ni Socrates, bukod sa ibang halimbawang pampolitika at pangkalinangan.