Bu maddenin veya bölümün özgün araştırma, doğrulanamaz veya yoruma dayalı ifadeler içerdiği düşünülmektedir. Lütfen iddiaları kontrol ederek ve yeni kaynaklar ekleyerek geliştirin. Özgün araştırmadan oluşmuş ifadeler kaldırılabilir. Ayrıntılar maddenin tartışma sayfasında bulunabilir. |
Bu maddedeki bilgilerin doğrulanabilmesi için ek kaynaklar gerekli. (Eylül 2024) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) |
Bu madde okuyucuların kafa karıştırıcı bulabileceği içerik veya net olmayan ifadeler bulunduruyor olabilir.Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) ( |
Alevilik | |
---|---|
Mukaddes metin | Kur'an, Nehcü'l-Belâga, Makalat, Buyruklar |
Dil | Türkçe, Azerice ve Kürtçe |
Lider | Dede |
Kurucu | Hacı Bektaş-ı Veli |
İbadethane | Hacı Bektaş-ı Veli Türbesi |
Makale serilerinden |
Alevilik, Hacı Bektaş-ı Veli'nin mistik İslam öğretilerini takip eden ve Şamanizm'den[1] bazı gelenekleri de içine alan senkretik[2] bir İslami gelenektir. Sünni İslam ve Usûlî On İki İmamcı Şii İslam'dan farklı olarak, Alevilikte bağlayıcı dini dogmalar bulunmaz ve öğretiler, tasavvuf tarikatlarında olduğu gibi bir manevi lider (Dede) tarafından aktarılır.[3] Aleviler, İslam'ın altı inanç esasını kabul ederler ancak bu esasların yorumlanmasında farklılık gösterebilirler.[4] Osmanlı'dan başlayarak, daha sonra Türkiye Cumhuriyeti ve akademik çevreler tarafından ortodoks Sünni çoğunlukla karşılaştırılarak heterodoks[5] olarak tanımlanmış ve önemli kurumsal damgalamalarla karşı karşıya kalmışlardır.
Alevi-Bektaşi terimi, günümüzde Türkiye'deki dini söylemde, Alevilik ve Bektaşilik adıyla bilinen iki grubu kapsayan bir üst terim olarak yaygın ve sık kullanılan bir ifadedir.[6] Aleviler ağırlıklı olarak Türkiye'de bulunur ve Türkiye nüfusunun Alevi oranına dair tahminler %4 ile %15 arasında değişmektedir.[7][8][9]