Daniel Day-Lewis | |
---|---|
Doğum | Daniel Michael Blake Day-Lewis 29 Nisan 1957 Londra, Birleşik Krallık |
Meslek | Oyuncu |
Etkin yıllar | 1971-günümüz |
Evlilik | Rebecca Miller (1996-günümüz) |
Çocuk(lar) | Gabriel-Kane Day-Lewis (d. 1995) Ronan Cal Day-Lewis (d. 1998) Cashel Blake Day-Lewis (d. 2002) |
Sir Daniel Michael Blake Day-Lewis (d. 29 Nisan 1957), İngiliz emekli oyuncu.[1][2][3] Genellikle sinema tarihinin en büyük aktörlerinden biri olarak tanımlanan Day-Lewis,[4][5][6] kırk yılı aşan kariyeri boyunca üç Akademi Ödülü, dört BAFTA Ödülü, üç Ekran Oyuncuları Derneği Ödülü ve iki Altın Küre Ödülü de dahil olmak üzere çok sayıda ödül aldı. Day-Lewis, 2014 yılında tiyatroya hizmetlerinden ötürü şövalyelik unvanı aldı.[7]
Londra'da doğup büyüyen Day-Lewis, üç yıl boyunca devam ettiği Bristol Old Vic Tiyatro Okulu'na kabul edilmeden önce Ulusal Gençlik Tiyatrosu'nda sahne aldı. Bristol Old Vic'teki geleneksel eğitimine rağmen, rollerine sürekli bağlılığı ve araştırmasıyla tanınan bir metot oyuncusu olarak kabul edilir.[8][9] Özel hayatını koruyan oyuncu, nadiren röportaj vermekte ve çok az sayıda kamuoyu önüne çıkmaktadır.[10]
Day-Lewis, 1980'lerin başlarında tiyatro ve film arasında gidip geldi, Royal Shakespeare Company'ye katıldı ve Romeo ve Juliet'te Romeo Montague ve Bir Yaz Gecesi Rüyası'nda Flüt rollerini oynadı. Londra'daki Ulusal Tiyatro'da 1989'da Hamlet'te başrolü oynarken, Hamlet'in babasının hayaletinin göründüğü bir sahnede fenalaşarak sahneyi yarıda bıraktı ve bu sahnedeki son görüntüsü oldu.[11] Gandhi (1982) ve The Bounty (1984) filmlerindeki yardımcı rollerinin ardından, My Beautiful Laundrette (1985), Manzaralı Oda (1985) ve Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği (1988) filmlerindeki çığır açan performanslarıyla beğeni kazandı.
Sol Ayağım (1989), Kan Dökülecek (2007) ve Lincoln (2012) filmlerindeki rolleriyle Akademi Ödülleri kazandı.[12] Oscar'a aday gösterilen diğer rolleri ise In the Name of the Father (1993), New York Çeteleri (2002) ve Phantom Thread (2017) filmleridir. Diğer önemli filmleri arasında Son Mohikan (1992), Masumiyet Çağı (1993), The Crucible (1996) ve The Boxer (1997) sayılabilir. 1997'den 2000'e kadar oyunculuktan emekli oldu ve İtalya'da ayakkabı ustası çırağı olarak yeni bir meslek edindi. Oyunculuğa geri dönmesine rağmen 2017 yılında tekrar emekli olduğunu açıkladı.[13] Aktör, Ekim 2024'te oğlu Ronan Day-Lewis'in ilk uzun metrajlı filmi Anemone için yeniden oyunculuğa geri döndü.[14]
I know as an Englishman it's absolutely none of my business.
If I really chose to look at myself, I'd say that probably the thing I'm least interested in about myself is the fact that I'm a middle-class Englishman.
Most of us would start any list of those few truly exceptional actors – the shape-shifters as they are sometimes called, individuals who can inhabit another character in its entirety without ever lapsing into impersonation – with Marlon Brando, then veer off into a truculent debate about whether Laurence Olivier was the greatest of them all or just an old ham with stale tricks. Robert De Niro would get a mention of course – Meryl Streep, no doubt. But almost everyone would finish with Day-Lewis.