Back Marine Le Pen AF Marine Le Pen ALS Marine Le Pen AN مارين لوبان Arabic مارين لوبان ARZ Marine Le Pen AST Marin Le Pen AZ مارین لوپن AZB Marine Le Pen BCL Марын Ле Пен BE

Marine Le Pen

Marine Le Pen
2024'te Le Pen
Ulusal Meclis'te Ulusal Birlik Grup Başkanı
Görevde
Makama geliş
28 Haziran 2022
Yerine geldiği Makam oluşturuldu
Ulusal Meclis Üyesi
Görevde
Makama geliş
18 Haziran 2017
Yerine geldiği Philippe Kemel
Seçim bölgesi Pas-de-Calais (XI)
2. Ulusal Birlik Genel Başkanı
Görev süresi
16 Ocak 2011 - 5 Kasım 2022
Yerine geldiği Jean-Marie Le Pen
Yerine gelen Jordan Bardella
Avrupa Milletler ve Özgürlük Grubu Başkanı
Görev süresi
15 Haziran 2015 - 19 Haziran 2017
Marcel de Graaff ile birlikte
Yerine geldiği Makam oluşturuldu
Yerine gelen Nicolas Bay
Avrupa Parlamentosu Üyesi
Görev süresi
20 Temmuz 2004 - 18 Haziran 2017
Seçim bölgesi Kuzey-Batı Fransa
(2009-2017)
Île-de-France
(2004-2009)
Kişisel bilgiler
Doğum Marion Anne Perrine Le Pen
5 Ağustos 1968
Neuilly-sur-Seine, Fransa
Vatandaşlığı  Fransa
Partisi Ulusal Birlik
(1986-günümüz)
Evlilik(ler)
Franck Chauffroy
(e. 1995; b. 2000)

Eric Lorio
(e. 2002; b. 2006)
İlişkiler Louis Aliot (2009-2019)
Ebeveyn(ler) Jean-Marie Le Pen (babası)
Pierrette Le Pen (annesi)
Yaşadığı yer Strazburg, Fransa
Bitirdiği okul Pantheon-Assas Üniversitesi
Mesleği Siyasetçi · avukat
Dini Katolik
İmzası

Marion Anne Perrine Le Pen (d. 5 Ağustos 1968), Fransız avukat ve siyasetçi. 2012, 2017 ve 2022 yıllarında Fransa cumhurbaşkanlığı için aday oldu. Ulusal Birlik'in bir üyesi olarak, 2011'den 2021'e kadar partinin genel başkanlığını yaptı. 2017'den bu yana 11. seçim bölgesi Pas-de-Calais için Ulusal Meclis üyesidir. Halen Ulusal Birlik'in Meclisteki parti lideri olarak görev yapmaktadır ve bu görevi Haziran 2022'den bu yana sürdürmektedir. Le Pen, siyasi yelpazede yaygın olarak aşırı sağcı olarak tanımlanmaktadır.[1][2]

Eski parti lideri Jean-Marie Le Pen'in en küçük kızı ve eski milletvekili Marion Maréchal'in teyzesidir. Le Pen, 1986 yılında FN'ye katıldı. Nord-Pas-de-Calais (1998-2004; 2010-2015), Île-de-France (2004-2010) ve Hauts-de-France (2015-2021) bölge meclis üyeliğine, Avrupa Parlamentosu üyeliğine (2004-2017) ve Hénin-Beaumont belediye meclis üyeliğine (2008-2011) seçildi. 2011'de FN liderliğini %67,6 oyla Bruno Gollnisch'i yenerek kazandı ve 1972'de kurulduğundan beri partinin başkanı olan babasının yerine geçti.[3][4][5] 2012'de cumhurbaşkanlığı seçimlerinde François Hollande ve Nicolas Sarkozy'nin ardından %17,9 oyla üçüncü oldu.[6][7][8] 2017'deki seçimlerde cumhurbaşkanlığı için ikinci kez aday oldu. Seçimin ilk turunu %21,3 oyla ikinci sırada tamamladı ve ikinci tur oylamada merkezci parti Rönesans'tan Emmanuel Macron ile karşılaştı. İkinci turda oyların yaklaşık %33,9'unu aldıktan sonra 7 Mayıs 2017'de adaylıktan çekildi.[9] 2020 yılında, 2022 cumhurbaşkanlığı seçimlerinde aday olacağını açıkladı. Seçimin ilk turunda oyların %23,2'sini alarak ikinci oldu ve böylece Macron'a karşı ikinci tura katılmaya hak kazandı,[10] ancak ikinci turda oyların %41,5'ini alarak Macron'a karşı yeniden kaybetti.

Le Pen, ırkçılık, antisemitizm veya pétainizm ile suçlanan üyelerin sınırlı bir şekilde ihraç edilmesi de dâhil olmak üzere, imaj yumuşatma hareketlerine öncülük etti.[11] Babasını, yeni tartışmalı açıklamalar yapmasının ardından Ağustos 2015'te partiden ihraç etti.[12][13] Le Pen, eşcinsel birlikteliklere karşıtlığını, koşulsuz kürtaja karşıtlığını ve ölüm cezasına desteğini kaldırarak partinin bazı siyasi pozisyonlarını liberalleştirirken, özellikle güçlü göç karşıtı, milliyetçi ve korumacı önlemlere odaklanarak partisinin aynı tarihsel politikalarının çoğunu savunmaya devam etmektedir.[14][15][16] Le Pen, ekonomik milliyetçiliği ve hükûmetin müdahaleci rolünü desteklemekte; küreselleşme ve çok kültürlülüğe karşı çıkmaktadır. Ayrıca göçün sınırlandırılmasını ve kurban kesiminin yasaklanmasını desteklemektedir.[17] Le Pen, geçmişte Vladimir Putin ve Rusya'yı destekleyici yorumlarda bulundu, 2022'de Rusya'nın Ukrayna'yı işgalinden önce daha yakın işbirliğini savundu; Ukrayna'daki savaşı şiddetle kınadı, ancak sona ermesi halinde Rusya'nın "yeniden Fransa'nın müttefiki olabileceğini" belirtti.[18][19]

Le Pen, 2011 ve 2015 yıllarında Time tarafından dünyanın en etkili 100 kişisinden biri olarak gösterildi.[20][21] 2016 yılında Politico tarafından Avrupa Parlamentosu Başkanı Martin Schulz'dan sonra Avrupa Parlamentosu'nun en etkili ikinci milletvekili olarak gösterildi.[22]

  1. ^ Polyakova, Alina (2014-2015). "Strange Bedfellows: Putin and Europe's Far Right". World Affairs. 177: 36. 4 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Nisan 2024. Marine Le Pen, de facto spokesman for the European far right 
  2. ^ Blee, Kathleen (1 Haziran 2021). "Women in white supremacist extremism". European Journal of Politics and Gender (İngilizce). 4 (2): 315-317. doi:10.1332/251510821X16140911385376. ISSN 2515-1088. 14 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Does the ascendancy of female far-right politicians such as Marine Le Pen (France), Pia Kjærsgaard (Denmark), Frauke Petry and Alice Weidel (Germany), Beata Szydło (Poland), Giorgia Melonic (Italy), Siv Jensen (Norway), and Marjorie Taylor Greene (the US) suggest a parallel opening to women in right-wing extremist movements and networks? 
  3. ^ Erlanger, Steven (21 Mayıs 2010). "Child of France's Far Right Prepares to Be Its Leader". The New York Times. 19 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2010. 
  4. ^ Marquand, Robert (25 Haziran 2010). "France's National Front: will Marine Le Pen take the reins ?". The Christian Science Monitor. 24 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2010. 
  5. ^ "Marine Le Pen in bid to head France's National Front". BBC News. 13 Nisan 2010. 6 Ocak 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2010. 
  6. ^ "Decision: list of the 2012 candidates" (Fransızca). Constitutional Council. 19 Mart 2012. 22 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2012. 
  7. ^ "2012 French presidential election: Constitutional Council's statement after the official proclamation of the results in the first round" (PDF) (Fransızca). Constitutional Council. 25 Nisan 2012. 22 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2012. 
  8. ^ "2012 French presidential election: first round results in the departments after the official proclamation by the Constitutional Council" (PDF) (Fransızca). Constitutional council. 22 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2012. 
  9. ^ "En direct, Emmanuel Macron élu président: " Je défendrai la France, ses intérêts vitaux, son image "". Le Monde. 7 Mayıs 2017. 7 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2017. 
  10. ^ "Macron tops first round of French election to face Le Pen in April 24 run-off". France24. 10 Nisan 2022. 21 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2022. 
  11. ^ "Marine Le Pen's 'Brutal' Upbringing Shaped Her Worldview". NPR. 21 Nisan 2017. 8 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2018. 
  12. ^ Francetv info (Mayıs 2015). "Défilé du FN: comment Marine Le Pen va marginaliser son père". France Info. 16 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2016. 
  13. ^ "L'after RMC: " Jean-Marie Le Pen est assez marginalisé et esseulé dans sa tentative de combattre le Front national ", Louis Aliot". Bfmtv.com. 16 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2016. 
  14. ^ "The de-demonisation of the Front National". Policy Network. 26 Mart 2013. 31 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ocak 2016. 
  15. ^ "Marine Le Pen "pour un Pacs amélioré" pour les homosexuels". BFM TV. 6 Ekim 2014. 11 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2016. 
  16. ^ "IVG: Marion Maréchal-Le Pen recadrée par sa tante". Le Figaro. 6 Aralık 2016. 24 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Şubat 2016. 
  17. ^ Mounk, Yascha (1 Mayıs 2017). "No, There Is No Case for Le Pen". Slate (İngilizce). 11 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2022. This becomes most apparent in Le Pen's views on the headscarf and the yarmulke: While some of her rivals would outlaw these in public schools, Le Pen wants to ban them in all public places. In conjunction with her opposition to ritual slaughter... 
  18. ^ "Why France's Marine Le Pen Is Doubling Down on Russia Support". Time (İngilizce). 9 Ocak 2017. 1 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2022. 
  19. ^ "Marine Le Pen: 'Putin could become ally to France again'". connexionfrance.com. 8 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2022. 
  20. ^ "The 2011 Time 100: full list". Time. 21 Nisan 2011. 22 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2012. 
  21. ^ "Thomas Piketty et Marine Le Pen parmi les 100 personnalités influentes du " Time "". Le Monde (Fransızca). 16 Nisan 2015. 3 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2015. 
  22. ^ "The 40 MEPs who actually matter: the ranking". Politico. 19 Mayıs 2016. 11 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2016. 

Marine Le Pen

Dodaje.pl - Ogłoszenia lokalne