Neolitik mimari, Neolitik dönem olan MÖ 10.000 ila 2.000 yılları arasında konut ve barınmayı kapsayan yapıları ifade etmektedir. Güneybatı Asya'da, Neolitik kültürler M.Ö 10.000'den kısa bir süre sonra, başlangıçta Levant'ta (Çömlek Öncesi Neolitik A ve Çömlek Öncesi Neolitik B) ve oradan doğu ve batıya doğru ortaya çıkmaktadır. MÖ 6.500'e kadar Güneydoğu Avrupa'da ilk kez ortaya çıkan tarım toplumları ile MÖ 8.000'de Güneydoğu Anadolu, Suriye ve Irak'ta ve MÖ 5.500 civarı orta Avrupa'da erken Neolitik yapılar ve yapılar bulunabilmektedir. (bunlardan en eski kültürel kompleksleri Starčevo-Koros (Cris), Linearbandkeramic ve Vinčača'dır).
Mimari gelişmeler, insanlık tarihinin bazı büyük yeniliklerinin meydana geldiği Neolitik dönemin (MÖ 10.000-2000) önemli bir parçasıdır. Örneğin, bitki ve hayvanların evcillaştırılması, hem yeni ekonomiye hem de insanlar ve dünya arasında yeni bir ilişkiye, toplum büyüklüğü ve kalıcılığında bir artışa, maddi kültürün büyük bir gelişimine ve insanların bu topluluklarda birlikte yaşamalarını sağlamak için yeni sosyal ve ritüel çözümlere yol açmıştır. Bireysel yapıların yeni stilleri ve yerleşim yerlerine kombinasyonları, yeni yaşam tarzı ve ekonomi için gerekli binaları sağladı ve aynı zamanda değişimin önemli bir unsuru olmuştur.[1]