Makale serilerinden |
Demokrasi |
---|
Radikal demokrasi Ernesto Laclau ve Chantal Mouffe tarafından 1985'te yazılmış kitapları Hegemonya ve Sosyalist Strateji: Radikal Demokratik Politikalara Doğru'da ortaya atılmıştır. İddiaları, toplumsal ve siyasi değişim amaçlayan toplumsal hareketlerin neoliberal ve neomuhafazakar demokrasi mefkureleriyle mücadele edecek bir stratejiye ihtiyaç duyduklarıdır.[1] Bu strateji eşitlik ve özgürlük temelinde farklılığı içerecek şekilde demokrasinin liberal tanımını genişletmektir.[1]
"Radikal demokrasi" "demokrasinin kökü" demektir. Laclau ve Mouffe, liberal demokrasi ve müzakereci demokrasinin, oydaşım (konsensüs) yaratma çabalarında farklı düşünceleri, ırkları, sınıfları, cinsiyetleri ve dünya görüşlerini bastırdıklarını savunur.[1] Dünyada, ülkelerde ve toplumsal bir harekette oydaşıma direnen pek çok (çoğul) düşünce vardır. Radikal demokrasi yalnızca farkların, muhalefetin ve karşıtlığın kabulünü değil ona dayanmayı esas alır.[1] Laclau ve Mouffe toplumda baskıcı güç ilişkileri olduğu varsayımına dayanarak bu iddiada bulunur ve onlar için bu baskıcı ilişkiler görünür hale getirilmeli, tekrar müzakere edilmeli ve değiştirilmelidir.[1] Demokrasiyi farklılık ve muhalefet etrafında inşa ederek toplumlarda var olan baskıcı güç ilişkileri ön plana çıkarılabilir ve böylece onlara meydan okunabilir.[2]
Farklı durumlarda, radikal demokrasi İtalyan radikalizminin post-Marksist bakış açılarını - özellikle Paolo Virno - tanımlamak için de kullanılır.