Vande Mataram (Vande Mātaram, diğer ismiyle Bande Mataram; Bônde Mātôrôm; çevirisi Seni övüyorum anavatan) Bankim Chandra Chatterjee tarafından 1870'lerde Sanskritçe ve Sanskritçe Bengalce yazılmış bir şiirdir. Şiirin ilk iki mısrası Ekim 1937'de Kongre tarafından Hindistan'ın Ulusal
"Vande Mataram" | |
---|---|
Bankim Chandra Chatterjee tarafından Hindistan Ulusal Marşı | |
Yayımlanma | 24 Ocak 1950 |
Kaydedilme | Anandamath tarafından 1882 yılında |
Tarz | Ulusal Marş |
Dil | Bengalce |
marşı olarak kabul edildi.
Şiir ilk olarak 1882'de Chatterjee'nin Bengalce romanı Anandmath'ın bir parçası olarak yayınlandı. Daha sonraki ayetlerde halkın "ana tanrıçası" olarak kişileştirildiği anavatana bir övgüdür. Bu başlangıçta Bengal'e atıfta bulunuyordu, "anne" figürü dolayısıyla Banga Mata (Bengal Ana) idi, ancak metinde bundan açıkça bahsedilmiyor. Hint milliyetçi ve filozof Sri Aurobindo, Vande Mataram'ı "Bengal'in ulusal marşı" olarak nitelendirdi.
Bununla birlikte şiir Hindistan'ın bağımsızlık hareketinde hayati bir rol oynadı. İlk kez 1896'da Kongre'de Rabindranath Tagore tarafından okunduğunda siyasi önem kazandı. 1905'e gelindiğinde siyasi aktivistler ve özgürlük savaşçıları arasında bir yürüyüş şarkısı olarak popüler hale geldi. Şarkı ve Anandmath'ın İngiliz sömürge yönetimi altında hapis tehdidi altında yasaklanması, kullanımını devrim niteliğinde hale getirdi. Yasak, 1947'de bağımsızlığın ardından Hindistan hükümeti tarafından nihayet kaldırıldı.
24 Ocak 1950'de Hindistan Kurucu Meclisi Vande Mataram'ı Cumhuriyet'in ulusal şarkısı olarak kabul etti. Hindistan Cumhurbaşkanı Rajendra Prasad, şarkının Hindistan'ın milli marşı Jana Gana Mana ile aynı şekilde onurlandırılması gerektiğini belirtti. Hindistan Anayasası "ulusal şarkıya" atıfta bulunmasa da Hükûmet, Kasım 2022'de Delhi Yüksek Mahkemesi'ne Jana Gana Mana ve Vande Mataram'ın "aynı seviyede duracağını" ve vatandaşların bu şekilde hareket etmeleri gerektiğini belirten bir beyanda bulundu. her ikisine de eşit saygı gösterilmesi bulunuldu.
Şarkının ilk iki mısrasında herhangi bir dini çağrışım olmaksızın "ana" ve "anavatan"a soyut göndermeler yapılıyor. Ancak daha sonraki ayetlerde Durga gibi Hindu tanrıçalarından bahsedilir.
Milli marşın aksine, Vande Mataram'ı okurken uyulması gereken hiçbir kural veya görgü yoktur.[1]