Arman genotsidi (armancha: Հայոց Ցեղասպանություն, turkcha: Ermeni soykırımı — arman genotsidi, turkcha: Ermeni Kırımı — arman qirgʻini; arman Մեծ Եղեռն - Buyuk vahshiylik) — genotsid[1][2], 1915—yilda uyushtirilgan va amalga oshirilgan. 1923–yilgacha davom etgan baʼzi manbalarga koʻra. Usmonli imperiyasi hokimiyati tomonidan nazorat qilinadigan hududlarda armangenotsidi amalga oshirilgan. Genotsid qirib tashlash va majburan deportatsiya qilish[3], shu jumladan muqarrar oʻlimga olib keladigan sharoitlarda tinch aholini koʻchirish[2][4][5][6]orqali amalga oshirildi. Deportatsiyani talab qiluvchi yozma buyruqlar bilan bir qatorda, Ichki ishlar vazirligi va „Birlik va taraqqiyot“ partiyasi Markaziy qoʻmitasi arman koʻchmanchilarini qirgʻin qilish toʻgʻrisida ogʻzaki maxfiy buyruqlar tarqatgan[4]. Bu siyosatning maqsadlaridan biri Arman aholisini Usmonli imperiyasining oltita „Arman viloyati“dan toʻliq tozalash boʻlgan[4].
Arman genotsidi bir necha bosqichda amalga oshirilgan: Usmonli armiyasi xizmatidagi arman askarlarini qurolsizlantirish, harbiy harakatlar bilan chegaradosh hududlardan armanlarni tanlab deportatsiya qilish, badargʻa qilish toʻgʻrisidagi qonunning qabul qilinishi, ommaviy surgun va qotillik kabilar shular jumlasidandir.
Genotsidning asosiy tashkilotchilari yosh turklar rahbarlari Mehmed Talaat Posho, Ahmad Jemal Posho va Enver Posho, shuningdek, „Maxsus tashkilot“ rahbari Behaeddin Shakir hisoblangan. Arman genotsidi bilan bir vaqtda Usmonli imperiyasida Ossuriya genotsidi va Pontik yunon genotsidi sodir boʻlgan.
„Genotsid“ atamasi uning muallifi Rafael Lemkin tomonidan Usmonlilar imperiyasidagi armanlar va fashistlar Germaniyasi tomonidan bosib olingan hududlarda yahudiylarning ommaviy qirgʻin qilinishiga ishora qilish uchun taklif qilingan. Arman genotsidi tarixda Xolokostdan keyin ikkinchi eng koʻp oʻrganilgan genotsid akti hisoblanadi. Ittifoqchi davlatlarning (Buyuk Britaniya, Fransiya va Rossiya) 1915—yil 24—maydagi qoʻshma deklaratsiyasida tarixda birinchi marta armanlarning qirgʻinlari Butun insoniyat ahliga qarshi jinoyat sifatida eʼtirof etildi[7][8].
Turkiya va Ozarbayjon, shuningdek, ushbu mamlakatlarning rasmiy tarixshunosligi genotsid faktini inkor etadi, ammo hozirda koʻplab arman qurbonlarini tan olgan hisoblanadi.