Tasavvur — bu insonning tasavvur qiluvchining tajribali tajribasida yaxlit shaklda ilgari sezilmagan yoki umuman sezilmaydigan obyektlarning tasvirlarini, gʻoyalarini oʻz-oʻzidan yaratish yoki ataylab qurish qobiliyatidir (masalan, tarix voqealari, taxmin qilinayotgan kelajak, idrok etilmagan yoki mavjud boʻlmagan dunyo hodisalari, masalan, ertak, afsona va boshqalarning gʻayritabiiy qahramonlari) [1] . Shaxsning tasvirlar, tasavvurlar, gʻoyalar yaratish va ularni manipulyatsiya qilish qobiliyati modellashtirish, rejalashtirish, ijodkorlik, oʻyin, xotira, fikrlash kabi aqliy jarayonlarda muhim rol oʻynaydi.
Tasavvur vizual-majoziy fikrlashning asosi boʻlib, u odamga vaziyatni boshqarish va amaliy harakatlarning bevosita aralashuvisiz muammolarni hal qilish imkonini beradi. Amaliy harakatlar imkonsiz yoki qiyin yoki shunchaki nomaqbul boʻlgan hayot holatlarida unga koʻp jihatdan yordam beradi. Masalan, mavhum jarayonlar va obyektlarni modellashtirishda [2] .
Tasavvur dunyoni aqliy aks ettirish shakllaridan biridir. Eng anʼanaviy nuqtai nazar — bu tasavvurni jarayon sifatida taʼriflash (A. DA. Petrovskiy va M. G. Yaroshevskiy , DA. G. Kazakov va L. L. Kondratiyev va boshqalar). Mahalliy mualliflar ham bu hodisani qobiliyat deb bilishadi (V. T. Kudryavtsev , L. S. Vygotskiy) va muayyan faoliyat sifatida (L. D. Stolyarenko, B. M. Teplov). Tasavvurning murakkab funktsional tuzilishini hisobga olgan holda, L. S. Vygotskiy unga nisbatan psixologik tizim tushunchasini qoʻllashni maqsadga muvofiq deb hisobladi.
Ijodiy tasavvurning bir turi — bu fantaziya .
E. V. Ilyenkovga koʻra. , tasavvurni anʼanaviy tushunish faqat uning hosilaviy funktsiyasini aks ettiradi. Asosiysi, nima borligini, koʻz oldingizda nima yotganini koʻrishga imkon beradi, yaʼni tasavvurning asosiy vazifasi — retinaning yuzasida optik hodisani tashqi narsaning tasviriga aylantirishdir [3] .