Aerogel je jedan od najlakših poznatih tvrdih materijala (do izuma aerografita je držao titulu najlakšeg [1] [2]). Često se naziva zamrznuti dim ili modri dim. Veoma je krhak, ima najveću vrijednost toplotne izolacije, najnižu gustoću i najnižu zvučnu provodljivost. Krut je na lagani dodir, a mekan na čvrsti.
Riječ je o silikatnoj čvrstoj supstanci koja sadrži 99,8% zraka. Prvi aerogel, sličan ovom današnjem pronašao je profesor Steven Kistler 1931. godine. Ipak veoma dugo nije našao nikakvu praktičnu primjenu i u velikoj mjeri je bio zaboravljen.
Gustoća aerogela iznosi samo 0,3 - 3 g/dm3, a gustoća nekih aerogelova je samo za par procenata veća od gustoće vazduha.
Iako naizgled imaju nježnu strukturu, mnogi aerogelovi imaju veoma dobre mehaničke osobine, a posebno su otporni na pritisak i razvlačenje. Mogu da izdrže pritisak na glatku površinu mase do 2000 puta veće od njihove. Ipak veoma su lomljivi (nisu otporni na udarce) i nisu otporni na savijanje i sječenje.
Silikatni aerogelovi su stabilni do temperature topljenja silicija tj. 1200 °C.