Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.

Responsive image

Bloedrecht

Rechtsonder een spontaan weer bloedend lichaam, links daarvan de al gemartelde "dader" in een illustratie bij het Hamburger Stadrecht uit 1497
De baarproef van de huursoldaat Hans Spiess die in Ettiswil als moordenaar werd ontmaskerd omdat het lijk van zijn vrouw in zijn aanwezigheid spontaan weer ging bloeden. Hans Spiess werd daarop veroordeeld en geradbraakt. Miniaturen uit de in 1513 verschenen "Luzerner Chronik des Diebold Schilling"

Het bloedrecht, ook baarproef of bloedproef geheten, (Latijn: "ius cruentationis" of "Ius feretri sine sandapilae"), was een van de bewijsmiddelen in het middeleeuwse strafrecht. Men bracht een verdachte in de omgeving van het opgebaarde lichaam van een slachtoffer van moord en keek of de wonden spontaan weer gingen bloeden. Wanneer dat gebeurde werd dat als een aanwijzing, zelfs als bewijs, van schuld gezien.

Een "sandapila" is in het Latijn een goedkope baar of een goedkope lijkkist[1]. Het Latijnse werkwoord "cruentare" betekent bloederig maken of met bloed besmeuren[2].

  1. ↑ Zie
  2. ↑ Zie

Previous Page Next Page






Bahrprobe German Cruentation English Cruentación Spanish Cruentation French

Responsive image

Responsive image