Helmholtz-Ellisnotatie

 
Octaafaanduidingen in de Helmholtz-Ellisnotatie

Als voorbeeld de namen van de noot c in negen octaven.^{[noot 2]} Van boven naar beneden:

• Noten in de gebruikelijke muzieknotatie in een notenbalk
• In de Helmholznotatie
• In de wetenschappelijke notatie
• De bijbehorende namen van de octaven^{[noot 2]}

De Helmholtznotatie, later uitgebreid en bekend geworden als de Helmholtz-Ellis notation, volledig de Extended Helmholtz-Ellis 'just intonation' pitch notation,^{[noot 3]} is een schrijfwijze voor de tonen van muziek. Hiermee is het mogelijk om tonen met de natuurlijke intonatie, inclusief hun octaaf, ondubbel­zinnig te beschrijven. De Helmholtz­notatie beschrijft alleen tonen. Er zijn geen aanduidingen voor bijvoorbeeld de duur van tonen en fraseringen. De schrijfwijze is ontwikkeld door de Duitse wetenschapper Hermann von Helmholtz^[1] en is aangevuld door de Amerikaanse wetenschapper Alexander Ellis.^[2] De Helmholz-Ellisnotatie wordt veel gebruikt in de musicologie.

Citefout: Er bestaat een label <ref> voor de groep "noot", maar er is geen bijbehorend label <references group="noot"/> aangetroffen

1. ↑ (de) Von Helmholz, Hermann (1863). Die Lehre von den Tonempfindungen als physiologische Grundlage für die Theorie der Musik. Vieweg & Sohn, Braunschweig, Germany.
2. ↑ (en) Sabat, Marc; Pfeiffer, Natalie, The Extended Helmholtz-Ellis JI Pitch Notation (pdf) 6. Plainsound music edition (2004). Geraadpleegd op 3 september 2022. “The Extended Helmholtz-Ellis JI Pitch Notation combines two ways of describing intervals (linear and proportional), using signs derived from traditional staff notation. It extends the idea used by H ERMANN VON H ELMHOLTZ of explicitly notating the microtonal comma alteration in the tuning of pure thirds. It also draws on A LEXANDER ELLIS’ method of measuring the size of intervals using cents. It is an exact and fully transposable Just Intonation notation, which can also include irrational and tempered intervals.”