Plezjomorfia, cecha plezjomorficzna – cecha występująca u przedstawicieli danej linii ewolucyjnej obecna również u jej przodków, będąca przeciwieństwem apomorfii[1]. Plezjomorfia występująca w kilku liniach ewolucyjnych nazywana jest symplezjomorfią[2]. Według ściśle kladystycznego podejścia do przetestowania hipotezy filogenetycznej wykorzystać można jedynie apomorfie (a wśród nich tylko synapomorfie)[3]. Mark Wilkinson stwierdził, że w niektórych przypadkach również plezjomorfie mogą wskazywać na monofiletyczny charakter taksonów[4], jednak poglądu tego nie podziela większość naukowców[5]. Koncepcja plezjomorfii została wprowadzona przez Williego Henniga w pracy Grundzüge einer Theorie der Phylogenetischen Systematik z 1950 roku. Początkowo termin ten odnosił się nie do cech, lecz do taksonów. Hennig wspomniał jednak, że w przypadku „krzyżowań specjalizacji” dotyczy on wyłącznie cech[6]. Przypisano go do cech w 1952 roku, tym samym umożliwiając po raz pierwszy zrekonstruowanie powiązań filogenetycznych[7].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie compleat
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie jargon
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie EW77
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie MW91
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie WK95
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie WH50
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie RM94