Taalkontak kom voor wanneer twee of meer tale of variëteite op mekaar inwerk. Die studie van taalkontak word kontaklinguistiek genoem.
Veeltaligheid is hoogs waarskynlik algemeen regdeur die grootste deel van die menslike geskiedenis, deesdae is meeste mense in die wêreld meertalig.[1] In stamverwante jagter-versamelaargemeenskappe was meertaligheid algemeen aangesien stamme moes kommunikeer met naburige gemeenskappe en daar gereeld ondertrouery was. In hedendaagse gebiede soos Sub-Sahara Afrika waar baie taalvariasie oor relatief klein afstande voorkom, is dit normaal vir iemand wat buite sy eie dorp of nedersetting sake doen om twee of meer tale magtig te wees.
Indien sprekers van verskillende tale nabye wisselwerking beleef is dit gewoon vir hulle tale om mekaar te beïnvloed. Tale ontwikkel normaalweg deur geleidelik dialektiese verskille op te bou totdat die twee dialekte nie meer onderling verstaanbaar is nie, tot 'n mate ooreenkomstig met die spesiegrens in biologie. Taalkontak kan ook voorkom op taalgrense,[2] tussen abstraattale, of as gevolg van migrasie, met ʼn indringertaal wat as superstraat of substraat optree.
Taalkontak kom in vele verskynsels voor insluitend taalkonvergensie, ontlening en herleksifisering. Die mees algemene uitvloeisels is pidgins, kreooltale, kodewisseling en mengeltale. Ander mengeltale, soos Engels, val nie streng gesproke in die kategorieë nie.