Taunus

Die Taunus is 'n middelgebergte in die Duitse deelstaat Hesse, met westelike uitlopers in die aangrensende Rynland-Palts. Die Großer Feldberg in die noordelike Taunus is die hoogste bergpiek van die bergreeks op 'n hoogte van 879 meter bo seevlak. As deel van die Rynlandse Leisteenplato (Rheinisches Schiefergebirge) is dit een van die ouer bergreekse in Duitsland, met gesteentes wat oorwegend uit die Devoon dateer en tydens die varistiese orogenese geplooi is.

Taunus is die oorspronklike Keltiese naam van die bergreeks wat in vergetelheid geraak het nadat die laaste Romeinse troepe die gebied ontruim het. Dit is eers eeue later weer gebruik om na die gebergte te verwys. In die tussentyd het bewoners die middelgebergte net "die Hoogte" (die Höhe) genoem. Dié term het in die besonder na die drie bergpieke verwys wat selfs in verder afgeleë streke in die verte sigbaar was, en die bergreeks wat tussen Main, Ryn, Lahn en Wetterau rys - as 'n steil gebergte of as saggies golwende heuwellande. Vandag dra die bergreeks albei historiese name.

Die lae bevolkingsdigtheid en uitgestrekte bosse maak van die Taunus een van die gewildste toeristebestemmings in die Ryn-Main-streek. Die natuurvorser Alexander von Humboldt (1769-1859) het die Taunus as die mooiste middelgebergte op aarde beskryf - vanweë sy diep bosse vol van natuurmomente, die spore wat vergane beskawings hier agtergelaat het, en die hoë bergpieke tussen uitgestrekte valleie. Vandag lok die bergreeks winter- en somersportentoesiaste, kultuurliefhebbers, staptoeriste, fynproewers en gesondheidsbewustes wat 'n besoek aan een van die herstellingsoorde en warm mineraalbaddens bring.