Autokritika

Autokritikak gizabanako batek bere burua nola ebaluatzen duen adierazten du. Psikologian autokritika nortasunaren ezaugarri negatibo gisa aztertu eta eztabaidatu ohi da, non pertsona batek autoidentitate aldatua baitu eta bere buruarekin zorrotzegi jokatzen duen. Autokritikaren aurkakoa litzateke autoidentitate koherentea, zabala eta gehienetan bere buruaren irudi positiboa duen norbait. Autokritika, maiz, depresio-nahaste handiarekin lotzen da. Teorialari batzuek autokritika depresio mota jakin baten marka gisa definitu izan dute (depresio barnerakoia), eta defendatzen dute, oro har, depresioa duten pertsonak autokritikoagoak izaten direla depresiorik gabekoak baino. Depresioa duten pertsonak autokritikan depresiorik ez duten pertsonak baino zorrotzagoak izan ohi dira, eta depresio-aldien ondoren ere nortasun autokritikoak izaten jarraituko dute.^[1] Autokritikaren inguruan egin diren ikerketa zientifikoen zati handi bat depresioarekin duen loturagatik izan da.^[2][3]

1. ↑ Enns, M.W.; Cox, B.J.. (1997). «Personality dimensions and depression: Review and commentary» Canadian Journal of Psychiatry 42 (3): 274–284.  doi:10.1177/070674379704200305. PMID 9114943..
2. ↑ Clark, L.A.; Watson, D.; Mineka, S.. (1994). «Temperament, personality, and the mood and anxiety disorders» Journal of Abnormal Psychology 103 (1): 103–116.  doi:10.1037/0021-843X.103.1.103. PMID 8040472..
3. ↑ Ehret, A.M.; Joormann, J.; Berking, M.. (2015). «Examining risk and resilience factors for depression: The role of self-criticism and self-compassion» Cognition and Emotion 29 (8): 1496–1504.  doi:10.1080/02699931.2014.992394. PMID 25517734..