Go jokoa (txinera tradizionalez: 圍棋; txinera sinplifikatuz: 围棋; pinyinez: wéiqí; (japonieraz: 囲碁 , igo) ; Hangul: 바둑; RR: baduk) Txinan sortutako estrategia joko bat da, bi jokalarirentzat, taula baten gainean jokatzen dena. K.a. 2000 eta 200 urteen artean garatu zen. Oso hedatuta dago Ekialdeko Asian, batez ere Txinan, Korean eta Japonian, gero eta gehiago mundu osoan ere bai.
Bi jokalariek txandaka kokatzen dituzte pieza zuriak eta beltzak, «harriak», 19 ×19 lerroko sareta bateko elkargune hutsetan («puntuak»); jokalari hasiberriek sarri 9 × 9 edota 13 × 13 lerroko taula txikiagoetan jokatzen dute.[1] Jokoaren helburua da norberaren harriak erabiltzea, aurkariarena baino handiagoa den eremu oso bat («lurraldea») inguratzeko.[2] Behin taulan jarrita, harriak ez daitezke berriro mugi, baina bai kendu, ordea, harrapatuak direnean; horretarako, aurkariaren harri bat edo harri multzo bat inguratu behar da, elkarren ondoan dauden puntu ortogonal guztiak hartuz («askatasunak»).[3] Jokalariek horrela segitzen dute, beste mugimendurik egin nahi ez duten arte; jokoak ez du baldintza berezirik amaitzeko. Amaitzen denean, zenbatzen da lurraldea, harrapatutako harriak eta komidashi, irabazlea zein den jakiteko.[4] Jokoa irabaz daiteke, halaber, aurkariak etsi egiten badu.