Kreatina | |
---|---|
Formula kimikoa | C4H9N3O2 |
SMILES kanonikoa | 2D eredua |
MolView | 3D eredua |
Konposizioa | Nitrogeno eta karbono |
Mota | aminoazido |
Tautomeroa | creatine zwitterion (en) |
Masa molekularra | 131,069 Da |
Identifikatzaileak | |
InChlKey | CVSVTCORWBXHQV-UHFFFAOYSA-N |
CAS zenbakia | 57-00-1 |
ChemSpider | 566 |
PubChem | 586 |
Reaxys | 907175 |
Gmelin | 16919 eta 57947 |
ChEBI | 240513 |
ChEMBL | CHEMBL283800 |
RTECS zenbakia | MB7706000 |
DSSTox zenbakia | MB7706000 |
EC zenbakia | 200-306-6 |
ECHA | 100.000.278 |
CosIng | 55520 |
MeSH | D003401 |
RxNorm | 2907 |
Human Metabolome Database | HMDB0000064 |
KNApSAcK | C00052250 |
UNII | MU72812GK0 |
NDF-RT | N0000023110 |
KEGG | C00300 |
PDB Ligand | CRN |
Kreatina arginina, glizina eta metionina aminoazidoen sintesiz lortzen den konposatua da, giharretan izaten dena. Giharren uzkurduran gertatzen diren aldaketa kimikoetan parte hartzen du; prozesu horretan kreatina fosfatoa deskonposatu egiten da eta kreatinina sortzen da. Kreatina giharretako energia iturri nagusietakoa da.[1]
Lehendabizikoz Michel Eugène Chevreul kimikariak 1832an topatua,[2] kreatina gehigarri dietetiko gisa erabiltzen dute, batez ere, beren propietate ergogenikoak direla eta ahalegin anaerobiko errepikatuak eskatzen dituzten zenbait kiroletan.[3] (H2N)(HN)CN(CH3)CH2CO2H formula du.