De Dunhamclassificatie (Engels: Dunham classification) is een indeling van carbonaatgesteente als kalksteen of dolomiet in verschillende soorten. Voor deze indeling kijkt men naar de interne textuur: de korrelgrootte en samenstelling van de matrix. Daarom is de indeling geschikt om met het blote oog of een loep verschillende soorten kalksteen te onderscheiden, zoals in het veld mogelijk is. Wanneer een microscoop beschikbaar is zal eerder de Folkclassificatie gebruikt worden, die gedetailleerder ingaat op de ontstaanswijze van gesteente. Beide indelingen worden naast en door elkaar gebruikt.
De Dunhamclassificatie werd bedacht door Robert Dunham in 1962[1] en is in algemeen gebruik in de sedimentologie. De classificatie werd in 1971 door E.F. Embry en J.E. Clovan uitgebreid met carbonaatconglomeraten en een verdere indeling van boundstones;[2] bij deze uitbreiding wordt wel van de Embry en Clovan classificatie gesproken.