Oppervlakte-actieve stof

Een oppervlakte-actieve stof, ook wel surfactant (van surface active agent) genoemd, is een stof die de oppervlaktespanning van een vloeistof verlaagt. Een vloeistof met verlaagde oppervlaktespanning kan gemakkelijker grote oppervlakken vormen. Dit heeft tot gevolg dat de vloeistof gemakkelijker schuim vormt.

Door een beetje oppervlakte-actieve stof, bijvoorbeeld afwasmiddel toe te voegen aan water, kan men dit water gebruiken om bellen te blazen. Een meer praktische toepassing is in zeep, waar het wordt gebruikt om het water en de zeep makkelijker in het textiel te laten dringen.

Oppervlakte-actieve stoffen zijn amfifiele stoffen, dat wil zeggen verbindingen met een hydrofobe en een hydrofiele groep; zij zijn daardoor zowel in polaire als in apolaire stoffen oplosbaar.

Aangezien polaire moleculen elkaar aantrekken, zullen de moleculen van de oppervlakte-actieve stof zich vooral aan de grensvlakken van de vloeistof bevinden. Als daar geen plaats meer is, vormen ze micellen. De concentratie van een oppervlakte-actieve stof waarbij deze micellen gaat vormen wordt de kritische micelconcentratie genoemd.

Oppervlakte-actieve stoffen worden vaak gemaakt van plantaardige en dierlijke oliën en vetten of van aardolie. Voorbeelden zijn reinigende middelen als

• zeep
• natriumlaurylethersulfaat
• cocamidopropylbetaïne

Emulgatoren als

• glycerylstearaat
• polysorbaat 20