Talassocracia

Una talassocracia es una poténcia politica fondada subretot sus la dominacion de la mar.

Las talassocracias tradicionalas dominan rarament l'interior de tèrras, quitament sus lor pròpri territòri metropolitan. Lo primièr exemple istoric de talassocracia es la civilizacion minoïca. Se pòt tanben mencionar la ciutat grèga d'Atenas al sègle V AbC, Tir, Sidon o Cartage.

Las Republicas maritimas ne son un exemple modèrne. Se pòt citar Venècia et Gènoa, o la Republica de Ragusa. Se pòt apondre lo Reialme de Malhòrca e la Corona d'Aragon en Mar Mediterranèa, la Liga Anseatica en Mar Baltica, e lo Shrîvijaya en Asia del Sud-Èst. Al Marròc, del sègle XVII, un dels rares cas de talassocracia dins lo monde arabomusulman se vei dins las vilas bessonas de Rabat e Salé, entre 1600 e 1660, jol nom de "La Republica de las doas ribas".

Los Fenicians, que dispausavan de fòrça establiments cinc sègles abans Cartage, constituisson pas una talassocracia al sens estricte, perque cambièron pas aquel avantatge en dominacion politica. Pasmens, Erodòt parlava de la necessitat de contrar la talassocracia feniciana en desvolopant "l'empèri maritim" grèc.

Lo tèrme de talassocracia es tanben aplicat a d'empèris, que los territòris de l'Estat s'espandisson sus l'interior dels continents, quitament se son ligats subretot o sonque per de linhas maritimas. Los empèris colonials de Portugal, dels Païses Basses o de la Grand Bretanha emergiguèron coma talassocracias abans de s'espandir suls continents. La talassocracia de l'empèri suedés s'espandiguèt sus la Mar Baltica. Encara, l'Empèri Roman e l'Empèri Otoman, tenent los estreches mai importants de la Mar Mediterranèa, possedissián une autoritat talassocratica.