Arend | ||||
Latynse naam | Aquila | |||
Genitief | Aquilae | |||
Afkorting | Aql | |||
Waarnemingsdata (Epog J2000) | ||||
Regte klimming | 20h | |||
Deklinasie | 5º | |||
Grootte | 652 vk. grade (22ste) | |||
Kwadrant | NQ4 | |||
Besonderhede | ||||
Hoofsterre | 8 | |||
Helderste ster | Altair (α Aql) | |||
Naaste ster | Altair | |||
Sterre helderder as 3 m | 3 | |||
Sterre met planete | 8 | |||
Messier-voorwerpe | 0 | |||
Bayer-/Flamsteed-sterre | 65 | |||
Meteoorreëns | June Aquilids, Epsilon Aquilids | |||
Aangrensende sterrebeelde | ||||
Pyl, Hercules, Slangdraer, Slang, Skild, Boogskutter, Steenbok, Waterdraer, Dolfyn | ||||
|
Die Arend (Latyn: Aquila) is ’n sterrebeeld ’n paar grade noord van die hemelewenaar. Dit is een van die 48 konstellasies wat deur die 2de-eeuse sterrekundige Ptolemeus beskryf is en is steeds een van die 88 moderne sterrebeelde. Dit is genoem na ’n arend in die Romeinse mitologie wat aan die god Jupiter behoort en verskeie take vir hom uitgevoer het.
Die sterrebeeld kan die beste in die somer gesien word, aangesien dit aan die Melkweg geleë is. Om dié rede word ook verskeie sterreswerms en newelvlekke in die Arend aangetref. Hulle is egter dof en daar is min sterrestelsels.