Bohrium

107 seaborgium ← bohrium → hassium Re ↑ Bh ↓ (Uhu) Periodieke tabel
Algemeen
Naam, simbool, getal	bohrium, Bh, 107
Chemiese reeks	oorgangsmetaal
Groep, periode, blok	7, 7, d
Atoommassa	(270) g/mol
Elektronkonfigurasie	voorspel;[1] [Rn] 5f14 6d5 7s2
Elektrone per skil	voorspel; 2, 8, 18, 32, 32, 13, 2
CAS-registernommer	54037-14-8
Fisiese eienskappe
Toestand	voorspel;[2] vastestof
Digtheid (naby k.t.)	voorspel; 37,1 g/cm³
Atoomeienskappe
Oksidasietoestande	7, (5), (4), (3)[3][4]
Ionisasie-energieë	1ste: 742,9 kJ/mol
	2de: 1 688,5 kJ/mol
	3de: 2 566,5 kJ/mol
Geskiedenis
Ontdek	1981
Ontdek deur	Sentrum vir Swaarioonnavorsing, Darmstadt, Duitsland
Genoem na	Niels Bohr
Datum van naam	1997
Vorige naam	unnilseptium (Uns)
Vernaamste isotope
Hoofartikel: Isotope van bohrium iso NV halfleeftyd VM VE (MeV) VP 274Bh sin 40 s α 8,8 270Db 272Bh sin 10 s α 9,02 268Db 271Bh sin 1 s α 9,35 267Db
Portaal Chemie

Bohrium is ’n superswaar, kunsmatige element met die atoomgetal 107 en simbool Bh. Dit kom nie in die natuur voor nie, kan net in ’n laboratorium vervaardig word en is radioaktief. Die stabielste bekende isotoop, bohrium-270, het ’n halfleeftyd van ongeveer 61 sekondes.

Die element is genoem na die Deense fisikus Niels Bohr.

Op die periodieke tabel lê dit in die d-blok, in groep 7 en periode 7. Dit is dus die vyfde lid van die 6d-reeks oorgangsmetale. Chemiese eksperimente het bevestig dit tree op soos die swaarder homoloog van renium net bo dit. Sy eienskappe is net gedeeltelik vasgestel, maar dit stem baie ooreen met dié van ander elemente in groep 7.

1. ↑ Johnson, E.; Fricke, B.; Jacob, T.; Dong, C. Z.; Fritzsche, S.; Pershina, V. (2002). "Ionization potentials and radii of neutral and ionized species of elements 107 (bohrium) and 108 (hassium) from extended multiconfiguration Dirac–Fock calculations". The Journal of Chemical Physics. 116: 1862. Bibcode:2002JChPh.116.1862J. doi:10.1063/1.1430256.
2. ↑ Östlin, A.; Vitos, L. (2011). "First-principles calculation of the structural stability of 6d transition metals". Physical Review B. 84 (11). Bibcode:2011PhRvB..84k3104O. doi:10.1103/PhysRevB.84.113104.
3. ↑ Hoffman, Darleane C.; Lee, Diana M.; Pershina, Valeria (2006). "Transactinides and the future elements". In Morss; Edelstein, Norman M.; Fuger, Jean (reds.). The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements (3de uitg.). Dordrecht, Nederland: Springer Science+Business Media. ISBN 1-4020-3555-1.
4. ↑ Fricke, Burkhard (1975). "Superheavy elements: a prediction of their chemical and physical properties". Recent Impact of Physics on Inorganic Chemistry. 21: 89–144. doi:10.1007/BFb0116498. Besoek op 4 Oktober 2013.